Με τον όρο “επαρκείς ενδείξεις” (άρ. 245 παρ. 2 εδ. α΄ ΚΠΔ) δεν νοείται μόνο η ουσιαστική, αλλά και η νομική βασιμότητα της κατηγορίας. – Έννοια της νομικής αβασιμότητας της κατηγορίας. – Με εξαίρεση την διάταξη του άρ. 22 παρ. 5, το κοινό συνδετικό γνώρισμα των εγκλημάτων του άρ. 22 του Ν. 2472/1997 είναι η αναφορά τους στην τήρηση “αρχείων προσωπικών δεδομένων”. – Στοιχεία της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος του άρ. 22 παρ. 4 του Ν. 2472/1997. – Απαιτείται παράνομη επέμβαση σε αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ή αυθαίρετη χρησιμοποίηση του προϊόντος μιας τέτοιας επέμβασης. – Εργασία συνιστάμενη στην αναφορά (επί διαδικτυακής ιστοσελίδας), σε διάφορα πρόσωπα και στον προσδιορισμό τους, είτε με το όνομά τους είτε με άλλα μέσα, εμπίπτει στην έννοια της αυτοματοποιημένης, εν όλω ή εν μέρει, επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (άρ. 3 παρ. 1 Οδηγίας 95/46/ΕΚ). – Με το άρ. 22 παρ. 4 του Ν. 2472/1997 ποινικοποιείται η κατάργηση του απορρήτου, η παραβίαση της μυστικότητας της ιδιωτικής ζωής και η αποκάλυψη των στοιχείων της, η οποία ακολουθεί την κατάργηση του απορρήτου. – Η εκ νέου δημοσίευση (αναδημοσίευση) δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα δεν στοιχειοθετεί το έγκλημα του άρ. 22 παρ. 4 του Ν. 2472/1997, αφού το προστατευόμενο έννομο αγαθό του απορρήτου της ιδιωτικής ζωής έχει ήδη καταλυθεί με την πρώτη δημοσίευση και η έννοια της “ιδιωτικότητας” έχει ήδη πληγεί στον πυρήνα της, εκτός εάν με την αναδημοσίευση συντελείται για πρώτη φορά δημοσίευση περαιτέρω νέων στοιχείων και πληροφοριών. – Απαλλάσσονται, ελλείψει επαρκών ενδείξεων ενοχής αναφορικά με τις αξιόποινες πράξεις της ανακοίνωσης δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, τελεσθείσας διά του τύπου και μη, οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι αναδημοσίευσαν, στον ημερήσιο και ηλεκτρονικό τύπο, το περιεχόμενο λίστας με τα ονόματα ημεδαπών μεγαλοκαταθετών σε αλλοδαπή τράπεζα, ενώ είχε προηγηθεί η (ήδη κριθείσα ως μη αξιόποινη) πρώτη δημοσίευσή της, διά της οποίας η επίμαχη λίστα έγινε αμέσως ευρύτατα γνωστή στο κοινό και κατέστη αντικείμενο εκτενούς δημοσιογραφικού σχολιασμού, αφού δεν υφίσταται προσβολή του εννόμου αγαθού της ιδιωτικής ζωής, διότι αυτή προστατεύεται ως προς το απόρρητο, το οποίο με την πρώτη δημοσίευση των ονομάτων και των στοιχείων παύει να υφίσταται.