Απόπειρα εκβίασης. Απόρριψη εισαγγελικής εφέσεως κατ’ απαλλακτικού βουλεύματος: Στοιχεία εκβίασης. – Έννοια “απειλών”. – Αν ο εξαναγκασμός δεν επιτυγχάνεται με σωματική βία ή με απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο κατά της σωματικής ακεραιότητας ή της ζωής, πρόκειται για εκβίαση τιμωρούμενη σε βαθμό πλημμελήματος. – Έννοια “δόλου” και “σκοπού” τέλεσης του εν λόγω αδικήματος. – Υπάρχει σκοπός τέλεσης της εκβίασης όταν ο υπαίτιος γνωρίζει ότι το περιουσιακό όφελος που επιδιώκει δεν αποτελεί αντικείμενο νόμιμης απαίτησης ή όταν η προς πραγμάτωση νόμιμης απαίτησης εφαρμογή του μέσου της βίας ή της απειλής αποδοκιμάζεται από το Δίκαιο ή όταν η πράξη ή η παράλειψη του εξαναγκαζομένου δεν αποτελεί έκφραση του παρεχομένου από τα άρ. 2 παρ. 1 και 5 του Συντ. και 361 ΑΚ δικαιώματος της ελευθερίας της βούλησής του και της ελευθερίας των συναλλαγών. – Πότε στοιχειοθετείται η εκβίαση του άρ. 385 παρ. 1 στοιχ. β΄ ΠΚ. – Έννοια “βλάβης της επιχείρησης”. – Η βλάβη μπορεί να συνίσταται και στην απορρύθμιση της λειτουργίας της επιχείρησης, οπότε έχει την τεχνική έννοια του όρου. – Έννοια “κατ’ επάγγελμα” και “κατά συνήθεια” τέλεσης του εγκλήματος. – Δεν συντρέχει κατά συνήθεια τέλεση, όταν η αξιόποινη πράξη τελείται για πρώτη φορά. – Πότε είναι τετελεσμένο το έγκλημα της εκβίασης. – Απορρίπτεται κατ’ ουσίαν η κρινόμενη έφεση του Εισαγγελέως Εφετών κατ’ απαλλακτικού βουλεύματος για απόπειρα εκβίασης, διότι απεδείχθη ότι ο κατηγορούμενος, συνοδευόμενος από δύο άνδρες, μετέβη στο κατάστημα του μηνυτή, μετά από συνεννόηση μαζί του, και διαπληκτίσθηκε με τον τελευταίο στο πλαίσιο μισθωτικής διαφοράς τους, χωρίς να υφίσταται το στοιχείο του εξαναγκασμού με βία ή απειλή, οι δε απειλητικές εκφράσεις του κατηγορουμένου, εφόσον θεωρηθούν αληθείς, αναφέρονταν σε πραγματοποίηση κακού που θα ελάμβανε χώρα σε μελλοντική στιγμή· εξάλλου, η συμπεριφορά του κατηγορουμένου και των υπ’ αυτού εξαρτωμένων αγνώστων ανδρών δεν δημιούργησε ούτε στον ίδιο τον μηνυτή την εντύπωση ότι εκβιάζεται, η δε αντιμετώπιση της δημιουργηθείσας κατάστασης εκ μέρους του μηνυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι οφείλεται στο ότι αυτός για προσωπικούς του λόγους δεν περιήλθε σε τρόμο και ανησυχία, αλλά στο ότι η εις βάρος του (τυχόν) απειλή δεν μπορούσε, σε κάθε περίπτωση, να εμποιήσει φόβο σε έμφρονα άνθρωπο. – Κατά την αντίθετη εισαγγελική πρόταση, η έφεση του Εισαγγελέως κατά του απαλλακτικού βουλεύματος πρέπει να γίνει δεκτή, διότι ο κατηγορούμενος, με σκοπό να αποκομίσει ο ίδιος παράνομο περιουσιακό όφελος, και δη όφελος που μπορεί μεν να αποτελούσε αντικείμενο νόμιμης απαίτησης, δεδομένου του νομικού ελαττώματος του μισθίου, πλην όμως θα στηριζόταν σε διαθετική πράξη του εγκαλούντος, χωρίς να αποτελεί έκφραση του δικαιώματος της βούλησής του και της ελευθερίας του στις συναλλαγές (εξωτερική συμβατική ελευθερία), άσκησε σωματική βία και απειλές, ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο σώματος ή ζωής, και με απειλή βλάβης της επιχείρησης του εγκαλούντος, προκειμένου να εξαναγκάσει τον τελευταίο σε ζημιογόνα περιουσιακή διάθεση (με αντίθετη εισ. πρότ. Α. Καραφλού)