Αναζήτηση για

Στην ενότητα


Επιλέξτε γράμμα
Αναζήτηση όρου

Έτος    
Άρειος Πάγος 131/2013 (Ποιν.)

Πλαστογραφία και απάτη με υπολογιστή  Ανάληψη χρημάτων από ΑΤΜ με χρήση πλαστών καρτών ανάληψης μετρητών και πιστωτικών καρτών: Πότε η απάτη διώκεται σε βαθμό κακουργήματος, μετά την αντικατάσταση του άρ. 386 ΠΚ από τον Ν. 2721/1999. – Πότε τελείται το έγκλημα της απάτης με υπολογιστή (άρ. 386Α ΠΚ) και πώς διαφοροποιείται από την κοινή απάτη. – Δεν στοιχειοθετείται κοινή απάτη του άρ. 386 ΠΚ στην περίπτωση κατά την οποία ο δράστης επεμβαίνει ευθέως στην εξέλιξη του προγράμματος ή και στα μηχανικά μέρη του υπολογιστή και, με μη ορθή διαμόρφωση του προγράμματος ή με την χρησιμοποίηση κατά τον προγραμματισμό του συστήματος μη ορθών ή ελλιπών στοιχείων, προκαλεί αποτέλεσμα διαφορετικό από εκείνο το οποίο θα προέκυπτε από την διαδικασία της επεξεργασίας των στοιχείων και έτσι βλάπτει ξένη περιουσία προς όφελος δικό του ή τρίτου. – Ποιο έννομο αγαθό προστατεύεται επί πλαστογραφίας. – Στοιχεία πλαστογραφίας. – Πότε το έγκλημα της πλαστογραφίας προσλαμβάνει χαρακτήρα κακουργήματος, μετά την τροποποίηση του άρ. 216 ΠΚ εκ του Ν. 4055/2012. – Στοιχεία κακουργηματικής πλαστογραφίας. – Για την θεμελίωση του αξιοποίνου της πλαστογραφίας ο νόμος απέβλεψε όχι στην αμεσότητα της ενέργειας του δράστη, σε σχέση με το αποτέλεσμα της περιουσιακής βλάβης ή του οφέλους, αλλά στην αμεσότητα του κινδύνου που ενέχει η υλική πράξη της πλαστογραφίας, έστω και αν πρέπει να ακολουθήσει ενδεχομένως και περαιτέρω ενέργεια του δράστη, που ουσιαστικώς ενεργοποιεί τον κίνδυνο της επέλευσης του οφέλους ή της βλάβης. – Έννοια “από κοινού” τέλεσης της πράξης. – Σε τι μπορεί να συνίσταται η σύμπραξη στην εκτέλεση της πράξης. – Πότε υπάρχει αιτιολογία στην καταδικαστική απόφαση για κατά συναυτουργίαν τέλεση του εγκλήματος. – Αιτιολογημένως καταδικάσθηκαν για από κοινού, κατ’ επάγγελμα, κατά συνήθεια, κατ’ εξακολούθησιν και με συνολικό όφελος και συνολική ζημία άνω των 15.000 ευρώ πλαστογραφία μετά χρήσεως και απάτη με υπολογιστή οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι κατήρτιζαν πλαστές πιστωτικές κάρτες και κάρτες ανάληψης μετρητών από ΑΤΜ, θέτοντας επ’ αυτών, μέσω σχετικού λογισμικού ηλεκτρονικού υπολογιστή, τους υποκλαπέντες αριθμούς και τα λοιπά στοιχεία της μαγνητικής πίστας των αντίστοιχων γνήσιων καρτών, και, αφού τοποθετούσαν τις εν λόγω πλαστές κάρτες στα ΑΤΜ των υποκαταστημάτων τραπεζών και πληκτρολογούσαν τους αντίστοιχους υποκλαπέντες αριθμούς PIN των νομίμων κατόχων, προέβαιναν σε αναλήψεις μετρητών, μέσω της αυτοματοποιημένης διαδικασίας ανάληψης μετρητών από τα ΑΤΜ της παθούσας τράπεζας, επενεργώντας στο ηλεκτρονικό τους πρόγραμμα και επεμβαίνοντας στα στοιχεία του ελέγχοντος αυτό υπολογιστή, σε χρέωση των σχετικών λογαριασμών των νομίμων κατόχων των καρτών, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν συνολική βλάβη στην περιουσία της τράπεζας κατά 72.160 ευρώ.


Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2014, 185