Αντικείμενο αυτής της μελέτης είναι η σημασία της διάκρισης μεταξύ εναντίων και αντιφατικών εννοιών (και των αντιστοίχων κρίσεων) για την επίλυση δογματικών προβλημάτων. Σταχυολογούνται αντιπροσωπευτικά παραδείγματα από την ποινική νομολογία, νομοθεσία και θεωρία, τόσο από το ελληνικό Ποινικό Δίκαιο, όσο και, γενικότερα, από το ηπειρωτικό και το αγγλοσαξονικό. Στα παραδείγματα συγκαταλέγονται οι σχέσεις μεταξύ ήρεμης ψυχικής κατάστασης και βρασμού ψυχικής ορμής, όπως και μεταξύ ελαφρυντικών και επιβαρυντικών περιστάσεων, ομοίως δε μεταξύ ευγενών και μη ταπεινών αιτίων (άρ. 84 παρ. 2 περ. β΄ ΠΚ).

Η ως άνω μελέτη δημοσιεύθηκε σεΠοινΧρ 2013, 646.