Μετά από μία εισαγωγική παρουσίαση των ρυθμίσεων των άρ. 19 και 20 της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς, η εργασία πραγματεύεται τη διάταξη του άρ. 4 του Ν. 3213/2003, η οποία προβλέπει το έγκλημα του παρανόμου πλουτισμού, ήτοι την απόκτηση ή προσπόριση σε τρίτον αθεμίτου περιουσιακού οφέλους από πρόσωπο υπόχρεο σε δήλωση περιουσιακής καταστάσεως. Προηγείται η ιστορική προσέγγιση της διατάξεως αυτής, με αναδρομή στον Ν. 4351/1964 περί προστασίας της τιμής του πολιτικού κόσμου της χώρας και στη συνέχεια επιχειρείται η ερμηνεία της και ο προσδιορισμός των περιπτώσεων εφαρμογής της. Ειδικά ερευνάται η σχέση του εγκλήματος αυτού με την παράβαση καθήκοντος, ενώ επισημαίνονται και τα σοβαρά προβλήματα αντισυνταγματικότητας, τα οποία παρουσιάζει η διάταξη, λόγω της ασάφειάς της.

Η ως άνω μελέτη δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2013, 489.