Χωρίς δικαίωμα επέμβαση σε αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (Ν. 2472/1997). Ανακοίνωση του περιεχομένου ποινικών αποφάσεων ενώπιον πολιτικού δικαστηρίου: Στοιχεία του αδικήματος της χωρίς δικαίωμα επεμβάσεως σε αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (άρ. 22 παρ. 4 Ν. 2472/1997). – Δεν συνιστούν δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα οι πληροφορίες που περιήλθαν σε γνώση κάποιου χωρίς να έχει προηγηθεί έρευνα σε αρχείο ή χωρίς να του τις έχει μεταδώσει τρίτος που επενέβη σε αρχείο, καθώς ελλείπει η αναγκαία για την στοιχειοθέτηση της πράξεως προϋπόθεση του “αρχείου”. – Νομική φύση του ως άνω αδικήματος και διάκριση αυτού από τα άλλα τυποποιούμενα στις παρ. 1-3 του άρ. 22 του Ν. 2472/1997 εγκλήματα. – Τα αρχεία ποινικών αποφάσεων των ποινικών δικαστηρίων, που περιέχουν πληροφορίες σχετικά με τις ποινικές διώξεις του εκάστοτε κατηγορουμένου και ενδεχομένως καταδίκες αυτού, έχουν τον χαρακτήρα διαρθρωμένων συνόλων ευαίσθητων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, συνιστούν δε τμήματα/υποσύνολα ενός συνολικού αρχείου ποινικών αποφάσεων της ελληνικής επικράτειας που τηρείται στα επιμέρους ποινικά δικαστήρια με κριτήριο την έδρα του εκδίδοντος την απόφαση δικαστηρίου, ως εκ τούτου δε η χωρίς δικαίωμα επέμβαση, με οποιοδήποτε τρόπο, στα αρχεία ποινικών αποφάσεων, η λήψη γνώσης του περιεχομένου τους και η ανακοίνωσή του σε μη δικαιούμενα πρόσωπα στοιχειοθετεί το αδίκημα του άρ. 22 παρ. 4 του Ν. 2472/1997. – Έννοια της “χωρίς δικαίωμα” επεμβάσεως σε αρχείο προσωπικών δεδομένων. – Η συμμόρφωση του υπευθύνου επεξεργασίας με τις αρχές της προσφορότητας και της αναγκαιότητας, ως βασική προϋπόθεση νομιμότητας της επεξεργασίας, όταν δεν υπάρχει η συγκατάθεση του υποκειμένου. – Οι δικηγόροι δύναται να θεωρηθούν υπεύθυνοι επεξεργασίας και υπόκεινται στις διατάξεις του Ν. 2472/1997. – Η ανακοίνωση του περιεχομένου ποινικών αποφάσεων, έστω και αν η συλλογή αυτών έγινε νόμιμα, δεν παρέχει άνευ ετέρου δικαίωμα χρησιμοποιήσεώς τους ενώπιον του πολιτικού δικαστηρίου, εφόσον δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το αντικείμενο της σχετικής δίκης. – Έννοια “αρχής του σκοπού”, η οποία αποτελεί όρο νομιμότητας της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. – Παραπέμπονται για παράβαση του άρ. 22 παρ. 4 του Ν. 2472/1997 οι πέντε κατηγορούμενοι, οι οποίοι χωρίς την συγκατάθεση του εγκαλούντος και άνευ σχετικού δικαιώματος, έλαβαν γνώση, μετέδωσαν, ανακοίνωσαν και κατέστησαν προσιτά σε μη δικαιούμενα πρόσωπα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα εκείνου, και συγκεκριμένα ποινικών αποφάσεων που είχαν εκδοθεί με κατηγορούμενο τον εγκαλούντα ή μέλη της οικογένειάς του, ειδικότερα δε ο πρώτος κατηγορούμενος, δικηγόρος, κατέχοντας αντίγραφα καταδικαστικών (κατά πλειοψηφίαν) ποινικών αποφάσεων κατά του εγκαλούντος ή μελών της οικογένειάς του, με την ιδιότητα του συνηγόρου πολιτικής αγωγής στις περισσότερες από τις σχετικές ποινικές δίκες, εξέδωσε και παρέδωσε αντίγραφα αυτών στους συγκατηγορουμένους του, βεβαιώνοντας την γνησιότητά τους, προκειμένου οι τελευταίοι να επικαλεστούν τις επίμαχες ποινικές αποφάσεις και να τις προσκομίσουν σε δίκες που είχαν με τον εγκαλούντα, και τελικά ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου (Εκούσια Δικαιοδοσία), κατά την συζήτηση αιτήσεως με αίτημα την διαγραφή αγωγής του εγκαλούντος στο Πολυμελές Πρωτοδικείο από τα βιβλία διεκδικήσεων του Υποθηκοφυλακείου, παρά το ότι η σχετική ανακοίνωση του περιεχομένου των ποινικών αποφάσεων ενώπιον του πολιτικού δικαστηρίου δεν ήταν ούτε πρόσφορη ούτε αναγκαία για την αναγνώριση, άσκηση ή υπεράσπιση οποιουδήποτε δικαιώματος ή την ικανοποίηση του δικαιώματος απόδειξης των διαδίκων, εφόσον οι εν λόγω αποφάσεις δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το αντικείμενο της ως άνω πολιτικής δίκης.

Το ως άνω βούλευμα δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2013, 383, με εισαγγελική πρόταση Χ. Νάιντου.