Παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών και εκβίαση. Παράνομη μαγνητοσκόπηση ερωτικών περιπτύξεων μεταξύ εγκαλούντος και κατηγορουμένου, και εξαναγκασμός του πρώτου στην καταβολή χρηματικών ποσών με σκοπό την μη αποκάλυψή τους: Στοιχεία της κατ’ άρ. 370Α παρ. 1 ΠΚ αθέμιτης παγίδευσης ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο παρέμβασης σε συσκευή, σύνδεση κ.λπ.· έννοια του όρου “αθέμιτα”. – Έννοια “παγίδευσης” και “παρέμβασης με οποιονδήποτε άλλον τρόπο”· έννοια “δόλου τελέσεως”. – Πότε το ως άνω αδίκημα θεωρείται τετελεσμένο. – Ποιες αλλαγές επήλθαν στην διάταξη του άρ. 370Α παρ. 1 ΠΚ με τον Ν. 3674/2008 και ποιος σκοπός εξυπηρετείται δι’ αυτών, βάσει της Αιτιολογικής Εκθέσεως του προαναφερθέντος νόμου. – Στοιχεία της εκ του άρ. 370Α παρ. 2 ΠΚ προβλεπόμενης αθέμιτης παρακολούθησης ή αποτύπωσης σε υλικό φορέα προφορικής συνομιλίας ή μη δημόσιας πράξης άλλου· μετά τον Ν. 3674/2008 απαγορεύεται η αποτύπωση κάθε προφορικής συνομιλίας μεταξύ τρίτων ή μεταξύ μαγνητοφωνούντος και τρίτου, ανεξαρτήτως του αν αυτή είναι ιδιωτική ή δημόσια. – Έννοια “δημόσιας πράξης” κατά την θεωρία και την νομολογία· έννοια “δόλου τελέσεως”. – Η χρήση της πληροφορίας ή του υλικού φορέα επί του οποίου αυτή έχει αποτυπωθεί (άρ. 370Α παρ. 3 ΠΚ) ορθότερο είναι να θεωρείται ως συντιμωρητή ύστερη πράξη και όχι ως πράξη με αυτοτελή κακουργηματική απαξία, ακόμα και μετά την κατάργηση του εδ. β΄ της παρ. 1, που προέβλεπε αυτήν ως επιβαρυντική περίσταση. – Ποιες διακεκριμένες παραλλαγές των πράξεων των παρ. 1-3 του άρ. 370Α ΠΚ προβλέπονται πλέον στην παρ. 4 του εν λόγω άρθρου. – Είναι δυνατή η στοιχειοθέτηση κατ’ επάγγελμα εγκλήματος και όταν αυτό τελείται για πρώτη φορά, δεν έχει όμως ευκαιριακό χαρακτήρα, αλλά εντάσσεται σε ένα γενικότερο εγκληματικό σχέδιο του δράστη. – Στοιχεία αντικειμενικής υπόστασης της εκβίασης (άρ. 385 ΠΚ)· έννοια “εξαναγκασμού” και “απειλής”. – Στοιχεία της υποκειμενικής υπόστασης του ως άνω αδικήματος. – Πότε η εκβίαση είναι τετελεσμένη και πότε εν αποπείρα· σε ποια περίπτωση διαπράττεται κατ’ εξακολούθησιν. – Στοιχεία συναυτουργίας. – Παραπέμπονται για την πράξη της από κοινού και κατ’ εξακολούθησιν εκβίασης (τετελεσμένης και εν αποπείρα) οι δύο κατηγορούμενοι, αλβανικής καταγωγής, οι οποίοι, μαζί με άγνωστο εισέτι άτομο, και υπό την απειλή ότι θα δημοσιοποιήσουν στην οικογένεια, στους γονείς και την εταιρεία του εγκαλούντος βίντεο όπου εκείνος απεικονιζόταν σε ερωτικές περιπτύξεις με τον πρώτο κατηγορούμενο, (βίντεο) το οποίο ο τελευταίος είχε εξασφαλίσει, διά της αθέμιτης, και χωρίς την γνώση και την συναίνεση του εγκαλούντος, καταγραφής και βιντεοσκόπησης ερωτικής πράξεως μεταξύ τους, με την χρήση ειδικής (κρυφής) μικροκάμερας σε σχήμα ρολογιού εντός της οικίας του εγκαλούντος, κατάφεραν να λάβουν από αυτόν αρχικώς το ποσό των 15.000 ευρώ, περαιτέρω δε, εξακολουθώντας την εκβιαστική τους συμπεριφορά, επεχείρησαν να λάβουν ακόμα 10.000 από αυτόν, για να του δώσουν τον μηχανισμό με τον οποίο είχε ληφθεί το βίντεο αλλά και τον πρωτότυπο δίσκο, την στιγμή όμως της λήψεως των χρημάτων (σε προσημειωμένα χαρτονομίσματα), ο πρώτος κατηγορούμενος συνελήφθη από τους αστυνομικούς, στους οποίους είχε νωρίτερα καταγγείλει το γεγονός ο εγκαλών. – Απορρίπτονται ως αβάσιμοι οι ισχυρισμοί του πρώτου κατηγορουμένου περί συναινέσεως του εγκαλούντος στην μαγνητοσκόπηση της μεταξύ τους ερωτικής πράξεως και περί διαπράξεως της εκβιάσεως αποκλειστικά από τον δεύτερο κατηγορούμενο, ο οποίος δήθεν αφαίρεσε εν αγνοία του το ρολόι-μικροκάμερα από την οικία του εγκαλούντος. – Παραπέμπεται για παράβαση του άρ. 370Α παρ. 2 και 4 ΠΚ ο πρώτος κατηγορούμενος, αφού η καταγραφή και βιντεοσκόπηση των ερωτικών του περιπτύξεων με τον εγκαλούντα, χωρίς την συναίνεση του τελευταίου, εμπίπτει στην έννοια της “μη δημόσιας πράξης”, αυτός δε παρανόμως προέβη στην ενέργειά του αυτή με σκοπό πορισμού εισοδήματος, αφού είχε διαμορφώσει κατάλληλη υποδομή με πρόθεση επανειλημμένης τελέσεως, ειδικότερα δε χρησιμοποίησε μικροκάμερα σε σχήμα ρολογιού, τοποθετημένη κρυφά εντός της οικίας του εγκαλούντος, εν συνεχεία δε επεξεργάστηκε, αποθήκευσε σε έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο και αναπαρήγαγε σε τουλάχιστον τρεις ψηφιακούς δίσκους το προϊόν της αθέμιτης καταγραφής του, χρησιμοποίησε δε αυτά για να εκβιάσει από κοινού με τον συγκατηγορούμενό του τον εγκαλούντα στην καταβολή σημαντικών χρηματικών ποσών. – Παραπέμπεται για την πράξη της κατοχή πλαστής άδειας ικανότητας οδήγησης (άρ. 98 παρ. 2 ΚΟΚ σε συνδ. με άρ. 216 παρ. 1-2 ΠΚ) ο πρώτος κατηγορούμενος, ο οποίος, κατά την σύλληψή του, βρέθηκε να κατέχει πλαστή ελληνική άδεια ικανότητας οδήγησης, επί της οποίας ήταν επικολλημένη η φωτογραφία του και αναγραφόταν άλλο ονοματεπώνυμο από το πραγματικό, την άδεια δε αυτή είχε προμηθευτεί από ομοεθνή του στην Αλβανία, έναντι του ποσού των 300 ευρώ. – Διατηρείται σε ισχύ το ένταλμα προσωρινής κράτησης που έχει εκδοθεί κατά του πρώτου κατηγορουμένου, μέχρι την οριστική εκδίκαση της εις βάρος του κατηγορίας, όχι όμως πέραν του εξαμήνου από την έναρξή της.

Το ως άνω βούλευμα δημοσιεύθηε σε ΠοινΧρ 2013, 225, με εισαγγελική πρόταση Χ. Νάιντου.