Χρέη προς το Δημόσιο. Περί της αναδρομικής ή μη ισχύος της παραγράφου 9 του άρθρου 25 του Ν. 1882/1990: Ποιες αλλαγές επήλθαν στην διάταξη του άρ. 25 παρ. 1 του Ν. 1882/1990 περί μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο μετά την αντικατάστασή της με το άρ. 3 παρ. 1 στοιχ. α΄ του Ν. 3943/2011. – Μεταξύ των τροποποιήσεων του τελευταίου νόμου συγκαταλέγεται και η προσθήκη στην ως άνω διάταξη παραγράφου 9 (με το άρ. 3 παρ. 1 στοιχ. γ΄ αυτού), με την οποία προβλέπεται η μετάθεση του χρόνου τελέσεως του αδικήματος της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο μετά την πάροδο τεσσάρων μηνών από την έναρξη ισχύος του Ν. 3943/2011, προκειμένου για χρέη που κατά τον χρόνο αυτόν έχουν ήδη καταστεί ληξιπρόθεσμα. – Παρόμοια πρόβλεψη με την ανωτέρω είχε συμπεριληφθεί και στο άρ. 25 παρ. 6 του αρχικού Ν. 1882/1990, η δε, με τον ως άνω τρόπο, μετάθεση του χρόνου τελέσεως του αδικήματος σε μεταγενέστερο χρόνο από αυτόν που πράγματι έλαβε χώρα είχε κριθεί από την νομολογία συμβατή με την εκ των άρ. 7 Συντ. και 1 ΠΚ εκπορευόμενη θεμελιώδη αρχή “nullum crimen nulla poena sine lege”· ποιες ενστάσεις διατυπώθηκαν στην θεωρία. – Οι όποιες θεωρητικές αντιρρήσεις σχετικά με το ως άνω θέμα δεν έχουν νόημα μετά την ισχύ του Ν. 3943/2011, διά του οποίου η διαρκούσα παράλειψη καταβολής βεβαιωμένων χρεών προς το Δημόσιο κατέστη πλέον διαρκές (ή έστω ημι-διαρκές) έγκλημα, επομένως δε η πρόβλεψη της παρ. 9 του άρ. 25 του Ν. 1882/1990 δεν αντίκειται στα προαναφερθέντα άρ. 7 Συντ. και 1 ΠΚ. – Κατ’ ακολουθίαν, είναι επιτρεπτή, ως μη ενέχουσα στοιχεία αναδρομικής θεμελίωσης του αξιοποίνου ή αναδρομικής εφαρμογής δυσμενέστερου ποινικού νόμου, η ποινικοποίηση της μη καταβολής ήδη ληξιπρόθεσμων (από κάθε αιτία) χρεών, κατά τον χρόνο έναρξης της ισχύος του Ν. 3943/2011, συνολικού ποσού άνω των 5.000 ευρώ.

Η ως άνω Γνωμοδότηση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2013, 238.