Αναζήτηση για

Στην ενότητα


Επιλέξτε γράμμα
Αναζήτηση όρου

Έτος    
Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ηρακλείου 571/2010

Παράβαση καθήκοντος. Πρακτική προγραμματισμού ραντεβού υπέρ συγκεκριμένων ιατρών εντός νοσοκομείου: Έννομο αγαθό, ενεργητικό υποκείμενο και στοιχεία του αδικήματος της παράβασης καθήκοντος. – Έννοια “καθηκόντων” της υπηρεσίας του δράστη και “δόλου τελέσεως”. – Έννοια “σκοπού προσπορισμού παράνομης ωφέλειας ή βλάβης του κράτους ή άλλου”· είναι απαραίτητη η ύπαρξη αιτιώδους σχέσεως μεταξύ αυτού και της παραβάσεως του καθήκοντος. – Για την θεμελίωση ηθικής αυτουργίας απαιτείται η ύπαρξη άδικης κυρίας πράξεως, αδιαφόρου όντος, ωστόσο, του γεγονότος αν ο φυσικός αυτουργός είναι ή όχι ικανός προς καταλογισμόν ή αν ενεργεί δολίως. – Δεν πρέπει να γίνει κατηγορία για την πράξη της κατ’ εξακολούθησιν παραβάσεως καθήκοντος κατά του πρώτου κατηγορουμένου, προϊσταμένου της Γραμματείας των απογευματινών ιατρείων του Γενικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ), ο οποίος φέρεται να παρέβη τα καθήκοντα της υπηρεσίας του, επιτρέποντας στους γραμματείς των συγκατηγορουμένων του ιατρών να προβαίνουν στον προγραμματισμό των διαγνωστικών και θεραπευτικών πράξεων που διενεργούνταν μετά το τακτικό ωράριο (“κλείσιμο ραντεβού στα απογευματινά ιατρεία”), αν και, βάσει της σχετικής νομοθεσίας (άρ. 9 Ν. 2889/2001, άρ. 1 υπ’ αριθ. Υ4α/Γ.Π.οικ. 40620/10.12.2001 Κ.Υ.Α.), κατ’ αρχήν αρμόδια γι’ αυτό ήταν η Γραμματεία των Απογευματινών Ιατρείων του Νοσοκομείου, αφού, λόγω ελλείψεως προσωπικού στην ως άνω Γραμματεία, η συνεπικουρία της από τους γραμματείς των ιατρών ήταν απαραίτητη, η εν λόγω δε πρακτική αφενός μεν ήταν γνωστή τόσο στην διοίκηση του νοσοκομείου όσο και στα όργανα του Ειδικού Λογαριασμού Λειτουργίας Απογευματινών Ιατρείων (Ε.Λ.Λ.ΑΠ.Ι.), αφετέρου δε δεν αντέκειτο στο ισχύον καθεστώς, αφού από καμία διάταξη νόμου δεν υπαγορευόταν η διενέργεια του σχετικού προγραμματισμού μόνο μέσω της Γραμματείας των Απογευματινών Ιατρείων του Νοσοκομείου με τηλεφωνικά ραντεβού ή με την αυτοπρόσωπη εμφάνιση των ενδιαφερομένων, ούτε συνεπαγόταν αδιαφάνεια στην χρονική προτεραιότητα και στην τάξη προγραμματισμού των ραντεβού, περαιτέρω δε, ακόμα και αν υποτεθεί ότι ο κατηγορούμενος παρέβη το υπηρεσιακό του καθήκον, δεν προκύπτει ότι αυτός έδρασε δολίως, και δη με σκοπό είτε να ωφελήσει παράνομα, υλικά και ηθικά, τους συγκατηγορουμένους του ιατρούς (με το να εμφανίζονται αυτοί στους ασθενείς τους ως έχοντες υπερεξουσία στην άσκηση των καθηκόντων τους, και εντεύθεν τη δυνατότητα να παρακάμπτουν κατά το δοκούν τον κανονισμό λειτουργίας των απογευματινών ιατρείων), είτε να βλάψει ηθικά το Κράτος και το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου (με την εξακολουθητική άρνηση εφαρμογής των νόμων και την μείωση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς και τα όργανα της πολιτείας), ενώ τα όποια παράπονα διατυπώθηκαν από ασθενείς οφείλονταν στην έλλειψη ικανού διοικητικού προσωπικού και στην εντεύθεν δυσλειτουργία των απογευματινών ιατρειών, και όχι στην παράβαση καθηκόντων εκ μέρους του προϊσταμένου της Γραμματείας αυτών. – Δεν πρέπει να γίνει κατηγορία κατά των λοιπών κατηγορουμένων, θεραπόντων ιατρών, για ηθική αυτουργία στην παράβαση καθήκοντος του πρώτου κατηγορουμένου, αφού δεν προκύπτει η τέλεση της κύριας πράξεως, τοσούτω δε μάλλον που δεν συνάγεται η υπ’ αυτών πρόκληση στον πρώτο κατηγορούμενο της αποφάσεως να παραβεί οποιαδήποτε υπηρεσιακή του υποχρέωση ή η εξάρτηση κάποιου οφέλους εξ αυτής. – Κατά την αντίθετη εισαγγελική πρόταση, ο πρώτος κατηγορούμενος πρέπει να παραπεμφθεί για την πράξη της παράβασης καθήκοντος, οι δε λοιποί για ηθική αυτουργία σε αυτήν, αφού η πρακτική του προγραμματισμού των ραντεβού μέσω των γραμματέων των ιατρών συντελούσε στην άνιση μεταχείριση μεταξύ των ασθενών των κατηγορουμένων ιατρών και των ασθενών που επιχειρούσαν να κλείσουν μόνοι τους ραντεβού μέσω της γραμματείας των απογευματινών ιατρείων, δεδομένου ότι οι τελευταίοι εξυπηρετούνταν σε όσες ημέρες και ώρες απέμεναν μετά το κλείσιμο των ραντεβού των κατηγορουμένων ιατρών, που επέλεγαν το χρονικό σημείο εκτέλεσης των δικών τους ραντεβού, δυνατότητα την οποία δεν είχαν οι “άγνωστοι” ασθενείς.

Το ως άνω βούλευμα δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2013, 146, με αντίθετη εισαγγελική πρόταση Ν. Μαρκάκη.