Εσχάτη προδοσία. Δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα επί τυχόν αντιθέσεως μιας διατάξεως του Συντάγματος με κάποιαν άλλη: Έννοια “εγκλήσεως” και “μηνύσεως”, και διάκριση αυτών. – Δεν είναι επιτρεπτή η παράσταση πολιτικής αγωγής επί του αδικήματος της εσχάτης προδοσίας, ως στρεφομένου κατά της υποστάσεως του κράτους ή του πολιτεύματος, ακολούθως δε έχουν χαρακτήρα μηνύσεως οι εντεύθεν υποβαλλόμενες αναφορές. – Η κατ’ άρ. 134 ΠΚ πράξη της εσχάτης προδοσίας συνιστά πολιτικό αδίκημα, εκδηλούμενο διά του σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας, με σκοπό της εγκαθίδρυση κάποιας μορφής τυραννίας. – Ποιο είναι το έννομο αγαθό του ως άνω εγκλήματος, αναγκαίος όρος του οποίου αποτελεί το γεγονός ότι το πολίτευμα εδράζεται στην λαϊκή κυριαρχία. – Αρμοδιότητα της Βουλής προς αναθεώρησιν συνταγματικών διατάξεων. – Μέχρι πότε μπορεί να ασκηθεί δίωξη από την Βουλή, σύμφωνα με το άρ. 86 Συντ., εναντίον όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί. – Δεν στοιχειοθετείται εσχάτη προδοσία σε περίπτωση τυχόν αντιθέσεως μιας διατάξεως του Συντάγματος με κάποιαν άλλη, αφού το γεγονός αυτό καθεαυτό δεν συνιστά “μεταβολή” του δημοκρατικού πολιτεύματος, ούτε οδηγεί άνευ ετέρου σε “αλλοίωσή” του. – Τίθενται στο αρχείο ως νόμω αστήρικτες οι δύο υποβληθείσες μηνυτήριες αναφορές, στρεφόμενες εναντίον όλων των Ελλήνων Βουλευτών της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων και κατά παντός υπευθύνου, αντιστοίχως, ένεκα της διαπράξεως του αδικήματος της εσχάτης προδοσίας, αφενός μεν διά της αναθεωρήσεως του άρ. 86 Συντ. περί της θεσπίσεως αποσβεστικής προθεσμίας (ή ειδικής παραγραφής ή αμνηστίας) για την δίωξη μελών της Κυβερνήσεως ή Υφυπουργών, αφετέρου δε διά της ψηφίσεως του Ν. 3126/2003, με το οποίο εξειδικεύθηκε η σχετική συνταγματική πρόβλεψη.

Η ως άνω αναφορά δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2013, 70.