Προσφυγή εγκαλούντος κατ’ άρ. 48 ΚΠΔ: Η κατ’ άρ 48 ΚΠΔ προσφυγή του εγκαλούντος κατά της απορριπτικής της εγκλήσεώς του εισαγγελικής διατάξεως συνιστά οιονεί ένδικο μέσο· εντός ποίας προθεσμίας και ενώπιον ποίων προσώπων δύναται να ασκηθεί. – Σε περίπτωση αποδοχής της ως άνω προσφυγής, ο εισαγγελεύς εφετών διατάσσει την άσκηση ποινικής διώξεως υπό του εισαγγελέως πλημμελειοδικών, για συγκεκριμένο, ειδικά καθοριζόμενο ποινικό αδίκημα. – Γίνεται τυπικώς δεκτή αλλά απορρίπτεται κατ’ ουσίαν η υπό κρίσιν προσφυγή, αφού η Εισαγγελεύς Πλημμελειοδικών εσφαλμένως μεν υπέλαβε ως έγκληση την υποβληθείσα από την προσφεύγουσα “αναφορά – αίτηση για έρευνα”, και ακολούθως απέρριψε αυτήν χωρίς να εξετασθεί το διαλαμβανόμενο αίτημα για την διενέργεια γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης, εντούτοις η εν λόγω παραδοχή δεν συνεπάγεται το ουσία βάσιμον της επίμαχης προσφυγής, δεδομένου ότι η κρίση περί αυτού εν γένει συνέχεται με την άσκηση ποινικής δίωξης για συγκεκριμένο αδίκημα, κάτι το οποίο δεν ζητείται εν προκειμένω, τοσούτω δε μάλλον εφόσον προβάλλονται επιχειρήματα περί του αντιθέτου, ότι δηλαδή δεν καταγγέλθηκε ποινικό αδίκημα, και άρα δεν έπρεπε να θεωρηθεί ως “έγκληση” η σχετική αίτηση.

Η ως άνω διάταξη δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2013, 69.