Αθωώνεται για την πράξη της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας ο κατηγορούμενος, ιδιοκτήτης επιχειρήσεως, ο οποίος φέρεται να απασχόλησε εκ νέου τον παθόντα, πρώην εργαζόμενό του, στην επιχείρησή του, και μάλιστα κατά τον χειρισμό μηχανήματος έργου (σφυρί-τσάπα), αν και γνώριζε ότι εκείνος, λόγω του σοβαρότατου προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε, καθότι έπασχε από διατατική μυοκαρδιοπάθεια και έχρηζε μεταμόσχευσης καρδίας, δεν έπρεπε να εκτελεί κοπιώδεις εργασίες, με αποτέλεσμα ο παθών να υποστεί, μετά το πέρας του χειρισμού του μηχανήματος, καρδιακή ανακοπή, αφού από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος κάλεσε τον παθόντα, με τον οποίο είχε φιλικές σχέσεις, να εργασθεί στην επιχείρησή του, δεν στοιχειοθετείται δε αμέλειά του εκ της μη αποτροπής αυτού από την απασχόληση με το ως άνω μηχάνημα, η οποία διήρκεσε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, λαμβανομένου επιπλέον υπόψιν ότι, βάσει της καταθέσεως του θεράποντος ιατρού του παθόντος, ο αιφνίδιος θάνατος για τους ασθενείς που πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια είναι συχνό φαινόμενο και μπορεί να λάβει χώρα είτε σε ηρεμία είτε σε κόπωση.

Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2012, 749.