Η προσωρινή κράτηση συνιστά το επαχθέστερο μέτρο κατά του κατηγορουμένου, έχει δε εξαιρετικό και επικουρικό χαρακτήρα έναντι των περιοριστικών όρων. – Αίρεται η διαφωνία μεταξύ ανακρίτριας και εισαγγελέως υπέρ της πρώτης, και διατάσσεται η επιβολή στον κατηγορούμενο για από κοινού αγορά και κατοχή ναρκωτικών ουσιών των περιοριστικών όρων της περιοδικής εμφάνισής του στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του και της απαγόρευσης εξόδου του από την Χώρα, αφού εκείνος έχει μεν απασχολήσει και άλλες φορές την δικαιοσύνη (έκδοση κατ’ αυτού καταδικαστικής αποφάσεως, παραπεμπτικών βουλευμάτων και ανακριτικών διατάξεων για διακεκριμένες κλοπές), εντούτοις δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι, εάν αφεθεί ελεύθερος, θα καταστεί ανέφικτη η προσαγωγή του στο δικαστήριο (καθώς ο κατηγορούμενος δεν έχει προβεί σε οποιαδήποτε προπαρασκευαστική πράξη προς διευκόλυνσιν της φυγής του, δεν υπήρξε φυγόποινος ή φυγόδικος κ.λπ.), ενώ περαιτέρω το νεαρόν της ηλικίας του και οι κίνδυνοι τους οποίους συνεφέλκεται για την προσωπικότητα ενός κρατουμένου ο εγκλεισμός στην φυλακή, ενόψει των συνθηκών που επικρατούν σήμερα στα καταστήματα κράτησης, καθιστούν, στην συγκεκριμένη περίπτωση, την λύση της επιβολής περιοριστικών όρων προτιμότερη και σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας. – Κατά την γνώμη της μειοψηφίας και την αντίθετη εισαγγελική πρόταση, η εν λόγω διαφωνία πρέπει να αρθεί υπέρ της άποψης του Εισαγγελέως, διά της επιβολής στον κατηγορούμενο του μέτρου της προσωρινής κρατήσεως, επειδή αφενός μεν προκύπτουν εις βάρος του σοβαρές ενδείξεις ενοχής, αφετέρου δε, από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πράξεών του (αλλεπάλληλες συλλήψεις, αμετάκλητη καταδίκη για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, χειραγώγηση της συγκατηγορουμένης του κ.ά.), συνάγεται ότι είναι πολύ πιθανό, εάν αφεθεί ελεύθερος, να διαπράξει και άλλα εγκλήματα στο μέλλον.

Το ως άνω βούλευμα δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2012, 685, με μειοψηφία και αντίθετη εισαγγελική πρόταση Γ. Βούλγαρη.