Οι προβλεπόμενοι στα άρ. 14 και 15 ΚΠΔ λόγοι αποκλεισμού και εξαίρεσης των δικαστικών προσώπων θεμελιώνονται σε γεγονότα εκ των οποίων δύνανται να γεννώνται υπόνοιες μεροληψίας εις βάρος τους· μόνο ο τρόπος με τον οποίο διευθύνεται η διαδικασία στο ακροατήριο ή στην ποινική έρευνα δεν δύναται να αποτελέσει λόγο αποχής. – Σκοπός της θέσπισης λόγων αποκλεισμού, εξαίρεσης και αποχής των δικαστικών προσώπων. – Η απαρίθμηση των λόγων αποκλεισμού στο άρ. 14 ΚΠΔ είναι περιοριστική, η δε ύπαρξη κάποιου εξ αυτών συνεπάγεται την ανικανότητα του δικαστικού λειτουργού να ασκήσει τα καθήκοντά του. – Έννοια και παραδείγματα “σοβαρών λόγων ευπρέπειας”, που επιβάλλουν την αποχή των δικαστικών προσώπων από τα καθήκοντά τους, κατ’ άρ. 23 παρ. 3 ΚΠΔ· η διαπίστωση της συνδρομής τους αποτελεί ζήτημα πραγματικό, που κρίνεται κάθε φορά από το εκάστοτε δικαστήριο ή δικαστικό συμβούλιο. – Περιεχόμενο της δηλώσεως περί αποχής. – Διάκριση της “ευπρέπειας” από την “ευθιξία”. – Απορρίπτονται οι δηλώσεις του Προέδρου και των λοιπών μελών της συνθέσεως του Πενταμελούς Αναθεωρητικού Δικαστηρίου περί αποχής από τα καθήκοντά τους, ένεκα της ύπαρξης σοβαρών λόγων ευπρέπειας, και συγκεκριμένα ένεκα της έμμεσης αμφισβητήσεως από τον συνήγορο της πολιτικής αγωγής των συνθηκών διεξαγωγής της διαδικασίας σε υπόθεση προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με κατηγορουμένους λιμενικούς, καθώς ο εν λόγω συνήγορος ανέφερε αφενός μεν, κατά την εξέταση συναδέλφου των κατηγορουμένων, ότι όλοι οι μάρτυρες ψευδορκούν με σκοπό να καλύψουν αυτούς, αφετέρου δε ότι ο εξ αριστερών δικαστής γελάει ειρωνικά σε κάθε ερώτησή του, γεγονός που προβληματίζει την πολιτική αγωγή για την εν συνεχεία κρίση του, αφού οι επίμαχοι, προβαλλόμενοι από τους δικαστικούς λειτουργούς ως σοβαροί, λόγοι ευπρέπειας διατυπώνονται αορίστως, χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά, εκ των οποίων να προκύπτει ότι η εκδίκαση της προκειμένης υποθέσεως διεξάγεται κατά παράβασιν των δικονομικών διατάξεων, ενώ τυχόν γέλωτες από δικαστή της έδρας δεν μπορούν να δικαιολογήσουν σε κάθε περίπτωση οποιαδήποτε δυσπιστία για την αμεροληψία του, τοσούτω δε μάλλον που από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι οι αιτούντες δικαστικοί λειτουργοί μεροληπτούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο υπέρ των κατηγορουμένων.

Το ως άνω βούλευμα δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2012, 620.