Στοιχεία αντικειμενικής υποστάσεως του αδικήματος του βιασμού. – Έννοια “εξαναγκασμού”, “ασελγούς πράξεως” και “δόλου τελέσεως”. – Πότε τελείται ο κατ’ άρ. 336 παρ. 2 ΠΚ ομαδικός βιασμός και πώς αντιδιαστέλλεται από την συμμετοχή σε κοινό βιασμό (άρ. 336 παρ. 1 ΠΚ). – Δεν αποτελούν λόγο αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων, ειδικότερα δε η εσφαλμένη εκτίμηση του περιεχομένου των εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των μαρτυρικών καταθέσεων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολόγησης κάθε αποδεικτικού μέσου χωριστά, καθώς και η παράλειψη της αξιολογικής συσχέτισης μεταξύ των αποδεικτικών μέσων. – Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε για ομαδικό βιασμό ο κατηγορούμενος-αναιρεσείων, ο οποίος, από κοινού με τον συγκατηγορούμενό του, και ενώ αμφότεροι είχαν γίνει δέκτες σε προγενέστερο χρόνο της άρνησης της παθούσης, με την οποία συνδέονταν φιλικώς, να συνάψει ερωτική σχέση μαζί τους, αποφάσισαν να εξαναγκάσουν αυτήν, διά της απειλής σπουδαίου και αμέσου κινδύνου κατά της ζωής της, σε συνουσία, με τον καθένα εξ αυτών διαδοχικώς, πράγμα το οποίο και επέτυχαν, συγκεκριμένα δε, αφού πρώτα ο αναιρεσείων κάλεσε την ανυποψίαστη παθούσα στην βιοτεχνία στην οποία αυτός εργαζόταν, όπου εκείνη συχνά τον επισκεπτόταν, και κλειδώνοντας την πόρτα, επειδή δήθεν είχε μπλεξίματα με κάποιον Κινέζο που τον κυνηγούσε, εν συνεχεία εισέβαλε στον χώρο ο συγκατηγορούμενός του, έχοντας καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του με κουκούλα και κρατώντας μαχαίρι, και, παριστάνοντας ότι είχε εχθρική διάθεση προς τον αναιρεσείοντα, λόγω υποτιθέμενων μεταξύ τους διαφορών, διέταξε τον τελευταίο και την παθούσα να τελέσουν ερωτική πράξη μπροστά του, αυτή δε, παρά τις περί του αντιθέτου παρακλήσεις της, και ένεκα του φόβου που την διακατείχε για την ζωή της, αναγκάσθηκε να υποστεί τον βιασμό της από τον αναιρεσείοντα, ο οποίος δήθεν κατ’ ανάγκην εισήγαγε το γεννητικό μόριό του στο γεννητικό όργανο της παθούσης, ερχόμενος σε συνουσία μαζί της, περαιτέρω δε ο συγκατηγορούμενος του αναιρεσείοντος, υπό την απειλή του μαχαιριού, το οποίο έβαλε στον λαιμό της παθούσης, ήλθε με τον ίδιο τρόπο σε συνουσία με εκείνην.

Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2012, 416, με παρατηρήσεις Θ. Σάμιου.