Για την ποινική μεταχείριση του δράστη της εκ προθέσεως ανθρωποκτονίας γίνεται διάκριση μεταξύ “προμελετημένου” και “απρομελέτητου” δόλου· έννοια αυτών. – Έννοια “βρασμού ψυχικής ορμής”. – Στοιχεία ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως. – Έννοια “ενδεχόμενου” δόλου και “αποδοχής” του εγκληματικού αποτελέσματος ειδικότερα· διάκριση από την ενσυνείδητη αμέλεια. – Έννοια “πράξεως που περιέχει τουλάχιστον αρχή εκτελέσεως” επί απόπειρας ανθρωποκτονίας· αποτελεί τέτοια πράξη και ο πυροβολισμός από μικρή απόσταση προς το σώμα άλλου. – Ο έχων ανθρωποκτόνο δόλο δράστης που τέλεσε όμως μόνο σωματική βλάβη θα κριθεί σύμφωνα με την αποφασισθείσα από αυτόν πράξη της απόπειρας ανθρωποκτονίας και όχι από το αποτέλεσμα. – Πότε υπάρχει αιτιολογία στην καταδικαστική απόφαση. – Για την πληρότητα της αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο, αρκεί δε (και) αυτή μόνη η επανάληψη του διατακτικού στο αιτιολογικό της αποφάσεως, εφόσον σε αυτό περιέχονται αναλυτικά και με πληρότητα τα πραγματικά περιστατικά. – Πότε απαιτείται ιδιαίτερη αιτιολόγηση του στοιχείου του δόλου. – Η ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της απόφασης πρέπει να υπάρχει και επί των προταθέντων υπό του κατηγορουμένου ή του συνηγόρου του “αυτοτελών ισχυρισμών”· έννοια αυτών. – Συνιστά αυτοτελή ισχυρισμό ο ισχυρισμός περί τελέσεως ανθρωποκτονίας εν βρασμώ ψυχικής ορμής. – Πότε υπάρχει εσφαλμένη ερμηνεία και πότε εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως· έννοια “εκ πλαγίου παραβίασης”. – Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε για εκ προθέσεως απόπειρα ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο, εξ αμελείας σωματική βλάβη, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία ο κατηγορούμενος-αναιρεσείων, ο οποίος, όταν αντιλήφθηκε ότι πίσω από το αυτοκίνητό του εκινείτο με το δικό του όχημα ο πολιτικώς ενάγων, συγγενής του, με τον οποίο είχε διαπληκτισθεί έντονα πριν από λίγο καιρό (ένεκα του ότι ο γιος τού κατηγορουμένου δεν κατέβαλε το χρηματικό ποσό που του αναλογούσε για την αγορά παλιών φορτηγών με σκοπό την πώληση ως παλιοσίδερων, που είχε συμφωνήσει με τον γιο του πολιτικώς ενάγοντος, και για την οποία εγγυήθηκε ο τελευταίος), φρέναρε απότομα, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο του πολιτικώς ενάγοντος να πέσει με σφοδρότητα πάνω στο δικό του, εν συνεχεία δε ο κατηγορούμενος βγήκε από το όχημά του, κρατώντας στα χέρια μια κυνηγετική καραμπίνα, την οποία έφερε μαζί του από την ημέρα του φραστικού επεισοδίου με τον πολιτικώς ενάγοντα, και, αφού πλησίασε το αυτοκίνητο αυτού από εμπρός και αριστερά, φτάνοντας σε απόσταση 3-4 μέτρων από το παράθυρο της πόρτας του οδηγού, σήκωσε το όπλο στον ώμο και τον σημάδεψε, λέγοντας την φράση “θα σας σκοτώσω”, ακολούθως δε πυροβόλησε τρεις φορές, ενώ το τέταρτο φυσίγγιο έπεσε κάτω, κατά την προσπάθεια του αναιρεσείοντος να οπλίσει την καραμπίνα, χωρίς να εκπυρσοκροτήσει, αποτέλεσμα δε της συμπεριφοράς του ήταν να τραυματισθεί από τα σκάγια στο πρόσωπο, στον τράχηλο και στην πρόσθια επιφάνεια του θώρακος ο ανήλικος εγγονός του πολιτικώς ενάγοντος, ο οποίος βρισκόταν στην θέση του συνοδηγού, ενώ το σκοπηθέν αποτέλεσμα της θανατώσεως του πολιτικώς ενάγοντος δεν επετεύχθη από λόγους εξωτερικούς και ανεξάρτητους της θελήσεως του κατηγορουμένου, και ειδικότερα επειδή ο πολιτικώς ενάγων έσκυψε και καλύφθηκε μέσα στο αυτοκίνητό του, καθώς και από το γεγονός ότι ένα από τα τέσσερα φυσίγγια έπεσε στο έδαφος κατά την όπλιση της καραμπίνας και ο κατηγορούμενος δεν διέθετε άλλα φυσίγγια· η ως άνω καταδίκη είναι ορθή και αιτιολογημένη, αφού αναφέρονται όλα τα στοιχεία από τα οποία συνάγεται ο ενδεχόμενος δόλος του δράστη ως προς την επέλευση του θανάτου του πολιτικώς ενάγοντος, ιδίως δε το μέσο που χρησιμοποίησε, την μικρή απόσταση από την οποία πυροβόλησε, καθώς και το ότι σκόπευσε κατευθείαν στο κεφάλι του πολιτικώς ενάγοντος, λέγοντάς του συγχρόνως ότι θα τον σκοτώσει, δεν δημιουργείται δε καμία αντίφαση εκ της παραδοχής ότι αυτός έπραξε μεν με αμέλεια ως προς την τέλεση σωματικής βλάβης εις βάρος του ανηλίκου, αλλά με ενδεχόμενο δόλο αναφορικά με την απόπειρα ανθρωποκτονίας του πολιτικώς ενάγοντος. – Αιτιολογημένως απερρίφθη ο ισχυρισμός του αναιρεσείοντος περί τελέσεως της πράξεως σε κατάσταση βρασμού ψυχικής ορμής. – Απορρίπτεται ο περί ελλείψεως ακροάσεως λόγος αναιρέσεως του κατηγορουμένου, ένεκα της μη απαντήσεως του δικαστηρίου επί του ισχυρισμού περί μεταβολής της κατηγορίας από απόπειρα ανθρωποκτονίας σε απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης, αφού ο εν λόγω ισχυρισμός αποτελεί αρνητικό της κατηγορίας και όχι αυτοτελή ισχυρισμό, ως εκ τούτου το δικαστήριο δεν ήταν υποχρεωμένο να απαντήσει, και δη αιτιολογημένα, επ’ αυτού. – Απορρίπτεται ως αορίστως προβληθείς ο λόγος αναιρέσεως του κατηγορουμένου περί απολύτου ακυρότητος της διαδικασίας κατ’ άρ. 171 αριθμ. 1 στοιχ. δ΄ ΚΠΔ, αφού δεν αναφέρονται περιστατικά εκ των οποίων να προκύπτει ποια δικαιώματα του κατηγορουμένου παραβιάσθηκαν καθώς και σε τι συνίσταται η παραβίαση αυτών. – Είναι αυτοτελής ο ισχυρισμός περί αναγνωρίσεως της συνδρομής στο πρόσωπο του κατηγορουμένου των κατ’ άρ. 84 παρ. 2 στοιχ. γ΄ και ε΄ ΠΚ ελαφρυντικών περιστάσεων. – Ορθώς απερρίφθη χωρίς ειδική αιτιολογία ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου περί καλής συμπεριφοράς για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την τέλεση της πράξεώς του, αφού η επίδειξη καλής συμπεριφοράς εντός της φυλακής δεν αρκεί για την θεμελίωση της σχετικής ελαφρυντικής περίστασης, αφού δεν συνιστά αποτέλεσμα ελεύθερης διαβίωσης στην κοινωνία, αλλά προϊόν εξαναγκαστής συμπεριφοράς, ενόψει του κανονισμού λειτουργίας του σωφρονιστικού καταστήματος. – Αναιτιολόγητα απερρίφθη ο αυτοτελής ισχυρισμός του αναιρεσείοντος περί συνδρομής στο πρόσωπό του της ελαφρυντικής περίστασης του άρ. 84 παρ. 2 στοιχ. γ΄ ΠΚ, συνιστάμενος στο ότι ωθήθηκε στην πράξη του από την ανάρμοστη συμπεριφορά του παθόντος, διότι δεν αναφέρεται τίποτα σχετικά με τα θεμελιωτικά του σχετικού ισχυρισμού πραγματικά περιστατικά, και ειδικότερα στο ότι πριν από την τέλεση των αδικημάτων προηγήθηκε καταδίωξη του δράστη από τον παθόντα, ο οποίος τον χτύπησε από πίσω με το δικό του αυτοκίνητο, προκειμένου να τον απειλήσει, ώστε να επιτύχει την καταβολή προς αυτόν του οφειλόμενου από τον γιο του χρηματικού ποσού.

Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2012, 266, με παρατηρήσεις Σ. Παπαγεωργίου-Γονατά.