Ο εισαγγελέας πρωτοδικών δικαιούται κατ’ άρ. 25 παρ. 4 στοιχ. β΄ του Ν. 1756/1988 (ΚΟΔΚΔΛ) να παραγγέλλει την παράδοση εγγράφων ή την χορήγηση αντιγράφων από επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα, εφόσον το ζητούν νομικά ή φυσικά πρόσωπα που έχουν δικαίωμα ή έννομο συμφέρον προς τούτο· για ποια έγγραφα δεν ισχύει η εν λόγω δυνατότητα. – Οι εκδιδόμενες κατά τα ανωτέρω εισαγγελικές παραγγελίες αποτελούν ιδιότυπες διοικητικές πράξεις, δυνάμενες να ανακληθούν ή να επαναληφθούν, δεν υπόκεινται ωστόσο σε αίτηση ακυρώσεως, καθώς πρόκειται για εκτελεστές πράξεις δικαστικής και όχι διοικητικής αρχής. – Με την διάταξη του άρ. 85 του Ν. 2238/1994 (ΚΦΕ), διά της οποίας απαγορεύεται η γνωστοποίηση σε τρίτον στοιχείων που σχετίζονται με την εν γένει οικονομική δραστηριότητα του φορολογουμένου, καθιερώνεται το φορολογικό απόρρητο· ποιος ο δικαιολογητικός λόγος θεσπίσεώς του. – Η παραβίαση του φορολογικού απορρήτου συνιστά πειθαρχικό αλλά και ποινικό αδίκημα, τιμωρούμενο, αντιστοίχως, τόσο κατά τις διατάξεις του πειθαρχικού δικαίου όσο και κατά την διάταξη του άρ. 259 ΠΚ περί παραβάσεως καθήκοντος. – Το φορολογικό απόρρητο κάμπτεται όταν συντρέχει κάποια από τις αναφερόμενες στο άρ. 85 παρ. 5 ΚΦΕ περιπτώσεις, μεταξύ δε αυτών συγκαταλέγεται και η κατ’ άρ. 1445 ΑΚ υποχρέωση χορηγήσεως στοιχείων των πρώην συζύγων σχετικά με την περιουσία και τα εισοδήματά τους, προκειμένου να καθορισθεί το ύψος της διατροφής, περίπτωση η οποία μνημονεύεται και στην διάταξη του άρ. 51 παρ. 7 του Ν. 3842/2010 ως εξαίρεση στο απόρρητο της έντυπης δηλώσεως Ε9. – Βάσει σχετικής Εγκυκλίου του Υπουργείου Οικονομικών, κατά την παροχή πληροφοριών σύμφωνα με τα οριζόμενα στην διάταξη του άρ. 1445 ΑΚ, η αρμόδια οικονομική υπηρεσία χορηγεί πιστοποιητικό για τα δηλωθέντα εισοδήματα. – Καίτοι υποστηρίζεται η άποψη ότι η εφαρμογή της διατάξεως του άρ. 1445 ΑΚ προϋποθέτει αμετάκλητη λύση του γάμου, με επιχειρήματα κυρίως από την γραμματική διατύπωση της διατάξεως, όπου γίνεται λόγος για “πρώην συζύγους”, αλλά και από την συστηματική ένταξή της στο κεφάλαιο περί διαζυγίου, πρέπει να θεωρηθεί, ιδίως δυνάμει της ιστορικοβουλητικής της ερμηνείας, ότι δι’ αυτής επιδιώκεται η πραγματική άσκηση του δικαιώματος διατροφής, επομένως ότι τυγχάνει εφαρμογής όχι μόνο μετά την λύση του γάμου, αλλά και σε κάθε περίπτωση όπου, κατά τις διατάξεις του οικογενειακού δικαίου, τίθεται ζήτημα αξίωσης διατροφής, πρωτίστως δε επί διατροφής μεταξύ των εν διαστάσει συζύγων. – Για τους ίδιους λόγους, ορθότερο θα ήταν η ως άνω διάταξη να καλύπτει και την αξίωση διατροφής που ασκείται όχι υπέρ ενός από τους συζύγους, αλλά υπέρ των κατιόντων τους. – Η εκ του άρ. 1445 ΑΚ νομική υποχρέωση προς παροχήν πληροφοριών σχετικά με την περιουσία ή τα εισοδήματα βαρύνει τόσο τον υπόχρεο όσο και τον δικαιούχο της διατροφής, και μάλιστα αναφορικά τόσο με τον αρχικό υπολογισμό της όσο και την κεφαλαιοποίηση ή την μεταγενέστερη μεταβολή της. – Όταν οι επίμαχες οικονομικές πληροφορίες πρόκειται να ληφθούν από τον εργοδότη, την αρμόδια υπηρεσία ή τον αρμόδιο οικονομικό έφορο, κατά το εδάφιο β΄ του άρ. 1445 ΑΚ, η αίτηση του συζύγου διαβιβάζεται μέσω του εισαγγελέως, ο οποίος αρκείται σε τυπικό και όχι ουσιαστικό έλεγχο νομιμότητάς της, ήτοι στο εάν ο αιτών είναι σύζυγος. – Έννοια “αρμόδιας υπηρεσίας”· για ποιον λόγο ο νομοθέτης διεύρυνε τις πηγές των πληροφοριών. – Είναι δυνατή η εφαρμογή των διατάξεων του ιδιωτικού δικαίου για την επίδειξη εγγράφων, εφόσον σε αυτά εμπεριέχονται πληροφορίες για την οικονομική κατάσταση των συζύγων. – Απορρίπτεται η αίτηση με την οποία ο αιτών ζητεί την ανάκληση της εισαγγελικής παραγγελίας, δυνάμει της οποίας χορηγήθηκαν από την αρμόδια ΔΟΥ οι αναγκαίες πληροφορίες για το εισόδημά του και επιδικάσθηκε εν συνεχεία εις βάρος του υποχρέωση διατροφής, για τον λόγο ότι η αξίωση διατροφής δεν αφορά την πρώην σύζυγό του αλλά την ανήλικη κόρη τους, αφού, κατά τα ανωτέρω, δεν υφίσταται τέτοιος περιορισμός.

Η ως άνω Διάταξη δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2012, 128.