Πότε υπάρχει εσφαλμένη ερμηνεία και πότε εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως κατ’ άρ. 510 παρ. 1 στοιχ. Ε΄ ΚΠΔ· έννοια “εκ πλαγίου παραβίασης”. – Η διάταξη του άρ. 25 παρ. 1 του Ν. 1882/1990 προβλέπει δύο χωριστές περιπτώσεις ενάρξεως της ποινικής ευθύνης του υπαιτίου για την πράξη της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, αναλόγως εάν το οφειλόμενο ποσό είναι καταβλητέο σε δόσεις ή εφάπαξ, διαφορετικά δε είναι και τα στοιχεία που απαιτούνται για την συγκρότηση του αδικήματος σε εκάστη των ως άνω περιπτώσεων. – Μετά την αντικατάσταση της ως άνω διατάξεως με το άρ. 23 παρ. 1 του Ν. 2523/1997 αφενός μεν ποινικοποιήθηκε η μη καταβολή χρεών και προς τρίτους (πλην ιδιωτών), τα οποία εισπράττονται από τις δημόσιες υπηρεσίες ή τα τελωνεία, αφετέρου δε αυξήθηκε το ύψος του οφειλόμενου ποσού που καθιστά αξιόποινη την καθυστέρηση της καταβολής. – Ποια στοιχεία πρέπει να αναφέρονται στην καταδικαστική απόφαση για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο μετά τον Ν. 2523/1997. – Η παραγραφή της οφειλής και των χρεών των φορολογουμένων προς το Δημόσιο διακρίνεται από την παραγραφή του ειδικού αδικήματος της καθυστέρησης καταβολής των βεβαιωμένων στις Δ.Ο.Υ. και τα τελωνεία χρεών προς το Δημόσιο. – Υπό τον Ν. 2523/1997, ο χρόνος παραγραφής του αδικήματος της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο συμπληρώνεται μετά την παρέλευση πενταετίας από την παραγραφή της οφειλής. – Μετά την περαιτέρω αντικατάσταση του άρ. 25 του Ν. 1882/1990 με το άρ. 34 του Ν. 3220/2004 δεν διαλαμβάνεται πλέον ειδική ρύθμιση για το ζήτημα της παραγραφής επί μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, αφού η προαναφερθείσα πρόβλεψη καταργήθηκε, ισχύουν επομένως επ’ αυτού οι γενικές περί παραγραφής διατάξεις του ποινικού κώδικα, καθώς η εκ του άρ. 86 του Ν. 2362/1995 τασσόμενη παραγραφή εφαρμόζεται επί των χρηματικών απαιτήσεων του Δημοσίου και όχι επί του ανωτέρω εγκλήματος. – Απορρίπτεται ο περί εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των διατάξεων των άρ. 25 παρ. 7 του Ν. 1882/1990, 2 παρ. 1 και 111-113 ΠΚ λόγος αναιρέσεως του Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Άρτας (παραπεμφθείς στην Ολομέλεια λόγω διαφοράς μίας ψήφου), συνιστάμενος στην παύση λόγω παραγραφής της ποινικής δίωξης για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, αφού η επίμαχη πράξη, καίτοι τελέσθηκε υπό την ισχύ του Ν. 2523/1997, παραγράφεται σύμφωνα με τις κοινές διατάξεις του ΠΚ, κατ’ εφαρμογήν της ευμενέστερης για τον κατηγορούμενο, ως προς το ζήτημα της παραγραφής, διατάξεως του άρ. 34 παρ. 2 του Ν. 3220/2004.

Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2011, 660.