Η προστεθείσα με το άρ. 3 παρ. 1α του Ν. 3943/2011 διάταξη της παρ. 9 του άρ. 25 του Ν. 1882/1990 αναφέρεται σε οφειλέτες που έχουν μεν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο, δεν υπερέβησαν ωστόσο το χρονικό όριο των τεσσάρων μηνών που απαιτείται για την θεμελίωση του αδικήματος της καθυστέρησης καταβολής χρεών. – Διαφορετική εκδοχή, επέκταση δηλαδή της ως άνω διατάξεως και στις περιπτώσεις εκείνων που έχουν ήδη καθυστερήσει πέραν των τεσσάρων μηνών τα οφειλόμενα χρέη, με αποτέλεσμα την τέλεση υπ’ αυτών δεύτερου αδικήματος μετά την πάροδο άλλων τεσσάρων μηνών μη εξοφλήσεως και την εκ νέου υποβολή τους σε ποινή, δεν συνάδει με την κατοχυρωμένη από το άρ. 14 παρ. 7 ΔΣΑΠΔ αρχή ne bis in idem.

Η ως άνω Γνωμοδότηση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2011, 634.