Αρμοδιότητα της Βουλής προς άσκησιν ποινικής διώξεως κατά διατελούντων ή διατελεσάντων μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί σύμφωνα με την διάταξη του άρ. 86 Συντ., αλλά και τις διατάξεις του εκδοθέντος εις εκτέλεσιν αυτής Ν. 3126/2003 περί ευθύνης Υπουργών. – Η ως άνω ποινική δίωξη δύναται να ασκηθεί εντός αποσβεστικής προθεσμίας, η οποία εξικνείται μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του επίμαχου αδικήματος· η άπρακτη πάροδος της τελευταίας προθεσμίας ή η διάλυση της Βουλής πριν από την ολοκλήρωση της δεύτερης τακτικής συνόδου συνεπάγεται την παύση της αποκλειστικής αρμοδιότητάς της προς δίωξιν της πράξεως. – Πότε εφαρμόζεται επί των συμμετόχων του Υπουργού ο Ν. 3126/2003. – Δεν είναι επιτρεπτή η συνεκδίκαση, λόγω συναφείας, εγκλημάτων του Υπουργού που τελέσθηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων του με εκείνα που είναι άσχετα προς αυτά, όπως συνάγεται από τον εξαιρετικό χαρακτήρα των διατάξεων της νομοθεσίας περί ευθύνης Υπουργών, αλλά και από τον δικαιολογητικό λόγο για τον οποίο αυτή θεσπίσθηκε. – Νομική φύση των αδικημάτων της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα και της δωροδοκίας· χρόνος τελέσεώς τους. – Πενταετής η παραγραφή των τελεσθέντων από Υπουργό εγκλημάτων, των σχετικών με την άσκηση των καθηκόντων του. – Για ποιον λόγο η δωροδοκία Υπουργού συνάπτεται αναγκαίως με την εκτέλεση των καθηκόντων του, ενώ η νομιμοποίηση εσόδων δεν δύναται να σχετίζεται με αυτά. – Η μη υπαγωγή στις ρυθμίσεις περί ευθύνης Υπουργών του αδικήματος της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα έχει ως αποτέλεσμα την ισχύ επ’ αυτού της κοινής δεκαπενταετούς παραγραφής του ποινικού δικαίου. – Η παραγραφή του βασικού εγκλήματος δεν έχει ως αποτέλεσμα την παραγραφή (και) του αδικήματος της νομιμοποίησης. – Η διάταξη του άρ. 247 ΚΠΔ περί διαφωνίας του ανακριτή εφαρμόζεται αναλογικά και στην περίπτωση κατά την οποία το αξιόποινο της εκάστοτε πράξεως εξαλείφθηκε για οποιονδήποτε άλλο λόγο πέραν της παραγραφής, όπως όταν συμπληρώθηκε η προβλεπόμενη αποσβεστική προθεσμία· ως “παραγγελία του Εισαγγελία” κατ’ άρ. 247 παρ. 1 ΚΠΔ νοείται και η απόφαση της Ολομελείας της Βουλής για άσκηση ποινικής δίωξης. – Πότε η ποινική δίωξη παύει οριστικά και πότε κηρύσσεται απαράδεκτη. – Αίρεται υπέρ του ανακριτή η διαφωνία του ως προς την γραπτή παραγγελία της Βουλής περί της υποχρεώσεως διενέργειας κυρίας ανακρίσεως αναφορικά με τα αποδιδόμενα στον κατηγορούμενο, πρώην Υπουργό, αδικήματα της παθητικής δωροδοκίας και της νομιμοποιήσεως εσόδων από παράνομη δραστηριότητα (αμφότερα με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του Ν. 1608/1950), αφού το αξιόποινο της παθητικής δωροδοκίας έχει εξαλειφθεί, ένεκα παρελεύσεως της αποσβεστικής προθεσμίας εντός της οποίας έπρεπε να ασκηθεί η εκ του άρ. 86 παρ. 3 Συντ. ποινική δίωξη (δεδομένου ότι η ποινική δίωξη κατά του πρώην Υπουργού ασκήθηκε μετά το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που άρχισε μετά την τέλεση του αδικήματος), επομένως εξέλιπε ο λόγος παραπομπής της υποθέσεως για ανάκριση και η συνακόλουθη αρμοδιότητα του ως άνω ανακριτή επί της υποθέσεως, αναφορικά τόσο με τον πρώην Υπουργό όσο και τους συμμετόχους του, αιρομένης, ως προς τους τελευταίους, της δημιουργηθείσης συναφείας. – Απορρίπτονται τα αιτήματα του κατηγορουμένου α) περί παύσεως της κατ’ αυτού ποινικής δίωξης για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα, ένεκα της δήθεν υπαγωγής του αδικήματος στις ειδικές ρυθμίσεις των άρ. 86 παρ. 3 Συντ. και 3 παρ. 2 του Ν. 3126/2003, και β) περί ακυρότητος της ποινικής δίωξης για το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας, καθώς και των λοιπών πράξεων της προηγηθείσης προδικασίας. – Κηρύσσεται απαράδεκτη η ποινική δίωξη κατά του πρώην Υπουργού για το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας. – Παραπέμπεται στον αρμόδιο εισαγγελέα πλημμελειοδικών Αθηνών η ανωτέρω υπόθεση ως προς τα λοιπά αδικήματα που αποδίδονται στον πρώην Υπουργό και στους συμμετόχους του.

Το ως άνω βούλευμα δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2011, 576.