Οι διατάξεις των άρ. 23 του Ν. 1759/1988 και 3 του Ν. 3810/1957 ρυθμίζουν τα σχετικά με την συγκρότηση και την αρμοδιότητα της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου· η δεύτερη μάλιστα διάταξη εξακολουθεί να ισχύει στο πλαίσιο των ποινικών δικών, έστω και αν αναφορικά με τις πολιτικές δίκες έχει ήδη καταργηθεί. – Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου είναι αρμόδια να κρίνει μόνο για τις κατόπιν αιτήσεων αναιρέσεως υποθέσεις που έχουν παραπεμφθεί ενώπιόν της και αποκλειστικώς για το νομικό μέρος αυτών, χωρίς να διαθέτει “πρωτογενή εξουσία” για την διερεύνηση ενός ζητήματος, όπως αντιθέτως συμβαίνει στην περίπτωση της επανάληψης της διαδικασίας (άρ. 525 επ. ΚΠΔ), που αποτελεί έκτακτη διαδικασία, οπότε το εκάστοτε αρμόδιο τμήμα του Αρείου Πάγου καθίσταται κατά ρητή επιταγή του νόμου αρμόδιο να προχωρήσει και στην εξέταση της ουσίας της υπόθεσης. – Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, εφόσον το Συμβούλιο του Αρείου Πάγου επιλαμβάνεται αιτήσεως επανάληψης της διαδικασίας, αφενός μεν η σχετική κρίση του δεν υπόκειται σε αναίρεση, αφετέρου δε είναι ανεπίτρεπτη η παραπομπή της υποθέσεως στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, ακόμα και στην περίπτωση που η απόφαση ελήφθη με πλειοψηφία μίας και μόνο ψήφου. – Κηρύσσεται απαράδεκτη η παραπομπή στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου της υποθέσεως σχετικά με την εκδίκαση αιτήσεως επανάληψης της διαδικασίας προς όφελος του καταδικασθέντος, διότι η Ολομέλεια δεν είχε εν προκειμένω αρμοδιότητα να επιληφθεί της συγκεκριμένης υποθέσεως, παρά το γεγονός ότι η επίμαχη απόφαση ελήφθη με πλειοψηφία μιας ψήφου, αφού το εν λόγω ζήτημα δεν σχετίζεται με την αναιρετική διαδικασία αλλά με την άσκηση πρωτογενούς εξουσίας του αρμόδιου ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου, εξουσία την οποία σε κάθε περίπτωση δεν διαθέτει εκ του νόμου η εν Ολομελεία σύνθεση του Δικαστηρίου. – Σύμφωνη εισαγγελική πρόταση.
Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2010, 177, με σύμφωνη εισαγγελική πρόταση Α. Κονταξή.