Νομιμοποίηση εσόδων προερχόμενων από το βασικό αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο (άρ. 48 Ν. 3691/2008, άρ. 25 Ν. 1882/1990): Για να είναι επιτρεπτή η δέσμευση κατ’ άρ. 48 του Ν. 3691/2008 περιουσιακών στοιχείων προσώπου ελεγχόμενου για νομιμοποίηση εσόδων, όταν τα περιουσιακά αυτά στοιχεία δεν αποτελούν αντικείμενο της νομιμοποίησης ούτε προέρχονται από το βασικό αδίκημα, πρέπει να αποδεικνύεται ότι ο καθ’ ου τέλεσε πράξεις περιέχουσες έστω αρχή εκτέλεσης κάποιου από τα περιγραφόμενα στον νόμο αδικήματα και ότι εξαφάνισε το προϊόν αυτών πριν από τον χρόνο κατά τον οποίο επελήφθη η Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων, στερώντας της το δικαίωμα να το δεσμεύσει αυτούσιο. – Η στοιχειοθέτηση του βασικού αδικήματος, η οποία ως στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης της νομιμοποίησης ερευνάται πάντοτε παρεμπιπτόντως, πρέπει να προσδιορίζεται επαρκώς, ακόμα και αν δεν έχει λάβει χώρα καταδίκη του δράστη. – Για να τιμωρηθεί κάποιος τόσο για το βασικό αδίκημα όσο και για την νομιμοποίηση, πρέπει τα δύο αυτά εγκλήματα να αποτελούν τμήματα ενός καθολικού σχεδίου, ήτοι να εντάσσονται σε μια συστηματική σειρά ενεργειών, οι οποίες τελούν σε σχέση προηγούμενου προς επόμενο, υπό την έννοια ότι το βασικό τελείται για να επακολουθήσει η νομιμοποίηση. – Τίθεται στο αρχείο ως ουσία αβάσιμη η εξεταζόμενη μήνυση και γίνεται αναφορά προς τον Εισαγγελέα Εφετών σχετικά με τους λόγους μη άσκησης ποινικής δίωξης για νομιμοποίηση εσόδων προερχόμενων από μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο, καθόσον δεν αποδείχθηκε ότι ο μηνυόμενος ανέμειξε τα περιουσιακά στοιχεία που αποκόμισε από το βασικό έγκλημα με άλλα νομίμως αποκτηθέντα, προκειμένου να καταστήσει αδύνατη την δέσμευσή τους.