Στην περίπτωση της παγκόσμιας δικαιοσύνης το ελληνικό κράτος επιδεικνύει την αναγκαία αλληλεγγύη στην καταπολέμηση ενός διεθνούς εγκλήματος, δεδομένου ότι πρόκειται για αξιόποινη πράξη, ο δράστης της οποίας κρίνεται από τα πολιτισμένα κράτη ως ιδιαίτερα επικίνδυνος. Έτσι ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η έρευνα της εφαρμογής της παγκόσμιας δικαιοσύνης σε πράξεις που σχετίζονται με την παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, την νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και την τρομοκρατία. Πάντως επισημαίνεται γενικότερα αφενός μεν ότι η εφαρμογή της αρχής της παγκόσμιας δικαιοσύνης πρέπει να περιορίζεται σε βαρύτατα διεθνή εγκλήματα, αφετέρου δε ότι επιβάλλεται η αυστηρή εξέταση των προϋποθέσεων εφαρμογής της, ότι δηλαδή είναι απαραίτητη η σαφής περιγραφή των στοιχείων των πράξεων που συνιστούν άμεσα απειλές, όχι μόνο για τη διεθνή κοινότητα συλλογικά, αλλά και για κάθε κράτος μεμονωμένα.
