Στην μελέτη που ακολουθεί επιχειρείται μια κριτική προσέγγιση της σύγχρονης νομολογίας αναφορικά με την συνδρομή στο πρόσωπο του υπαιτίου της ελαφρυντικής περίστασης του προτέρου εντίμου βίου. Ο συγγραφέας παρουσιάζει τις τάσεις της νομολογίας σε ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων που συνδέονται με την εφαρμογή και ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 84 παρ. 2 στοιχ. α΄ ΠΚ: την επίδραση της ύπαρξης (ή ανυπαρξίας) λευκού ποινικού μητρώου στην αναγνώριση ή μη του οικείου ελαφρυντικού, την αναγκαιότητα ή μη της συνδρομής στοιχείων “θετικής” συμπεριφοράς στο πρόσωπο του υπαιτίου, την επίδραση της βαρύτητας του τελεσθέντος εγκλήματος στην αναγνώριση ή μη του ελαφρυντικού, καθώς και την δυνατότητα ευδοκίμησης του σχετικού αυτοτελούς ισχυρισμού του κατηγορουμένου στην περίπτωση διαρκούς εγκλήματος, εγκλήματος τελεσθέντος κατ’ εξακολούθησιν ή εγκλήματος εμπορίας ναρκωτικών. Ιδιαίτερη κριτική επιφυλάσσεται στην τάση της νομολογίας για συνεκτίμηση, κατά την διαμόρφωση της σχετικής δικαστικής κρίσεως, της λεγόμενης “ψυχοδυναμικής της προσωπικότητας του δράστη”. Στην μελέτη διατυπώνεται το συμπέρασμα ότι οι δικαιοπολιτικές σκοπιμότητες που εκπήγασαν από τις κοινωνικές εξελίξεις επηρέασαν σοβαρά την στάση της νομολογίας στο εξεταζόμενο ζήτημα, εκτιμάται δε ότι η προσαρμογή της στις εξελίξεις αυτές είναι μεν εν μέρει δικαιολογημένη, προτείνεται ωστόσο ως ορθότερη η τροποποίηση της σχετικής διάταξης.