Υπεξαίρεση περί την υπηρεσία (άρ. 258 ΠΚ): Η υπεξαίρεση περί την υπηρεσία είναι έγκλημα ειδικό έναντι της κοινής υπεξαίρεσης του άρ. 375 παρ. 1 ΠΚ, δεδομένου ότι στην αντικειμενική υπόσταση της πρώτης περιλαμβάνεται η αντικειμενική υπόσταση της δεύτερης, με επαύξηση της ποινής. – Για την πλήρωση της αντικειμενικής υπόστασης του άρ. 258 ΠΚ απαιτείται ο δράστης, ο οποίος έχει την υπαλληλική ιδιότητα κατά την έννοια των άρ. 13 εδ. α΄ και 263α ΠΚ, να ιδιοποιήθηκε παρανόμως χρήματα ή άλλα κινητά πράγματα, τα οποία κατείχε ακριβώς λόγω της ιδιότητάς του αυτής, έστω και αν ήταν αναρμόδιος γι’ αυτό. – Ως “κατοχή” νοείται τόσο η φυσική εξουσίαση του πράγματος κατά βούληση όσο και η πραγματική σχέση που καθιστά δυνατή κατά τις αντιλήψεις των συναλλαγών την κατά βούληση εξουσίασή του από τον δράστη. – Στην έννοια της “ιδιοποίησης” εμπίπτει κάθε ενέργεια ή παράλειψη του δράστη, η οποία καταδηλώνει εμπράκτως ως εξωτερική συμπεριφορά την θέλησή του να εξουσιάζει και να διαθέτει το ολικώς ή μερικώς ξένο κατά το αστικό δίκαιο πράγμα, σαν να είναι κύριος. – Η ιδιοποίηση πρέπει να είναι παράνομη, να αποτελεί δηλαδή ενσωμάτωση του ξένου πράγματος ή χρημάτων στην περιουσία του δράστη, χωρίς την συναίνεση του κυρίου ή κάποια νόμιμη δικαιολογητική αιτία. – Υποκειμενικά αρκεί ο ενδεχόμενος δόλος του δράστη. – Περιπτώσεις κακουργηματικής υπεξαίρεσης περί την υπηρεσία (άρ. 258 στοιχ. γ΄ ΠΚ). – Η υπεξαίρεση κατά του Δημοσίου (άρ. 1 παρ. 1 Ν. 1608/1950) συνιστά αυτοτελή και ιδιαίτερα διακεκριμένη μορφή του βασικού εγκλήματος της υπεξαίρεσης, αφού εμπεριέχει όλα τα νομοτυπικά στοιχεία της ειδικής υπόστασης του άρ. 375 παρ. 1 ΠΚ, εφόσον, επιπλέον, ο δράστης γνωρίζει ότι η πράξη του στρέφεται κατά του Δημοσίου ή ν.π.δ.δ. ή κάποιου αναφερόμενου στο άρ. 263α ΠΚ νομικού προσώπου (άρ. 30 παρ. 2 ΠΚ) και η απειληθείσα από την πράξη ζημία είναι άμεση. – Το κατ’ εξακολούθησιν έγκλημα (άρ. 98 παρ. 2 ΠΚ) αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση αληθούς πραγματικής συρροής ομοειδών εγκλημάτων, τα οποία διαπράττονται από το ίδιο πρόσωπο στο πλαίσιο της αυτής αποφάσεως και απαρτίζονται από περισσότερες ομοειδείς πράξεις, διακρινόμενες χρονικά μεταξύ τους, στρεφόμενες κατά του ιδίου εννόμου αγαθού, κάθε μία από τις οποίες περιέχει όλα τα στοιχεία ενός και του αυτού εγκλήματος. – Κάθε μερικότερη πράξη του κατ’ εξακολούθησιν εγκλήματος χάνει την αυτοτέλειά της, ως εκ τούτου δε ως χρόνος τέλεσης του εγκλήματος θεωρείται το διάστημα από την στιγμή τελέσεως της πρώτης μέχρι την στιγμή τελέσεως της τελευταίας μερικότερης πράξεως. – Παραπέμπεται στο ακροατήριο για υπεξαίρεση περί την υπηρεσία ποσού άνω των 120.000 ευρώ κατ’ εξακολούθησιν (κατ’ επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας από υπεξαίρεση κατά του Δημοσίου) η κατηγορουμένη, η οποία, υπό την ιδιότητά της ως υπεύθυνη της οικονομικής υπηρεσίας δημόσιου θεραπευτηρίου χρονίως πασχόντων, ελάμβανε ανά τακτά χρονικά διαστήματα χρηματικά ποσά (συνολικού ύψους 182.276,54 ευρώ) από το χρηματοκιβώτιο του θεραπευτηρίου, το κλειδί του οποίου κατείχε μόνο αυτή, προκειμένου να συμμετάσχει σε τυχηρά παίγνια.
