Αποπλάνηση παιδιών (άρ. 339 ΠΚ) και κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια (άρ. 342 ΠΚ): Διάκριση αληθούς και φαινομένης συρροής με κριτήριο την ετερότητα των προσβαλλομένων από τις πράξεις του δράστη εννόμων αγαθών. – Φαινομένη συρροή (συρροή νόμων) υφίσταται στην περίπτωση κατά την οποία περισσότεροι ποινικοί νόμοι που καλύπτουν την όλη απαξία και υπόσταση της πράξεως τελούν μεταξύ τους σε σχέση ειδικού προς γενικό, οπότε κατά την αρχή της ειδικότητας ο ειδικός νόμος, αν δεν διαλαμβάνει ρήτρα επικουρικότητας, αποκλείει την εφαρμογή του γενικού, αλλά και όταν οι περισσότερες πράξεις που διώκονται ποινικά δεν είναι μεταξύ τους ανεξάρτητες και αυτοτελώς κολάσιμες, επειδή συγκροτούν την έννοια ενός και του αυτού εγκλήματος είτε επειδή η μία αποτελεί συστατικό στοιχείο ή επιβαρυντική περίπτωση της άλλης είτε επειδή χρησιμεύει κατά το νόμο ως αναγκαίο μέσο για την εκτέλεση αυτής είτε τέλος επειδή εμφανίζεται ως συνέπεια της πράξεως που προηγήθηκε, οπότε διώκεται μόνο αυτή, από την οποία απορροφάται η άλλη, εφόσον η τελευταία δεν προσβάλλει διαφορετικό έννομο αγαθό. – Προστατευόμενα έννομα αγαθά επί των εγκλημάτων της αποπλάνησης παιδιών (άρ. 339 ΠΚ) και της καταχρήσεως ανηλίκων σε ασέλγεια (άρ. 342 ΠΚ). – Παρά την κρατούσα άποψη, κατά την οποία τα ως άνω εγκλήματα τελούν μεταξύ τους σε αληθή κατ’ ιδέαν συρροή, αφού προσβάλλουν δύο αυτοτελή έννομα αγαθά, ήτοι αφενός τον οφειλόμενο σεβασμό προς τον νεότερο από 15 ετών ανήλικο και αφετέρου την σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ δράστη και θύματος, ορθότερη θα ήταν η εκδοχή περί φαινομένης κατ’ ιδέαν συρροής, δεδομένου ότι αμφότερα τα εγκλήματα στρέφονται επί της ουσίας κατά της παιδικής ηλικίας και με την συμπεριφορά του δράστη προσβάλλεται μία μονάδα του εννόμου αγαθού αυτής, όπως εξατομικεύεται στο πρόσωπο του συγκεκριμένου ανηλίκου την δεδομένη στιγμή της προσβολής. – Εάν πρόκειται για ανήλικο κάτω των 12 ετών (άρ. 339 παρ. 1 α΄ ΠΚ) ή κάτω των 14 ετών (άρ. 339 παρ. 1 β΄ ΠΚ), εφαρμόζεται η διάταξη του άρ. 342 παρ. 1 περ. α΄ ΠΚ, αφού στην μεν περίπτωση της συρροής με το άρ. 339 παρ. 1 α΄ ΠΚ αυτή είναι ειδικότερη, στην δε συρροή με το άρ. 339 παρ. 1 β΄ ΠΚ τιμωρεί την αυτή συμπεριφορά βαρύτερα· εάν δε πρόκειται για ανήλικο που έχει συμπληρώσει τα 14 και μέχρι τα 15 έτη (άρ. 339 παρ. 1 γ΄ ΠΚ), εφαρμόζεται η διάταξη του άρ. 342 παρ. 1 περ. β΄ ΠΚ, η οποία επεκτείνει την τιμωρία και μάλιστα με ποινή καθείρξεως της διενέργειας ασελγών πράξεων με ανήλικο που έχει συμπληρώσει τα 14 έτη έως τα 18 έτη. – Ερμηνεία του “οικείου” του άρ. 342 παρ. 2 περ. α΄ ΠΚ βάσει του άρ. 13 στοιχ. β΄ ΠΚ. – Κηρύσσεται ένοχος για κατάχρηση ανηλίκου σε ασέλγεια με θύμα πρόσωπο νεότερο των 14 ετών από δράστη με τον οποίο ο ανήλικος συνοικεί, ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη και ενδοοικογενειακή απειλή, κατ’ εξακολούθησιν, ο κατηγορούμενος, ο οποίος τελούσε ασελγείς πράξεις εις βάρος και παρά την θέληση της θυγατέρας της συντρόφου του, με τις οποίες συνοικούσε, ασκούσε δε καθημερινά βία εναντίον τους, απειλώντας την σύντροφό του να μην τον εγκαταλείψει.