Μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο. Διαχρονικό δίκαιο. Ζητήματα αιτιολογίας: Πότε υπάρχει αιτιολογία στην καταδικαστική απόφαση για μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο. – Ποιες μεταρρυθμίσεις επήλθαν στην πρόβλεψη του εν λόγω αδικήματος μετά την τροποποίηση του άρ. 25 του Ν. 1882/1990 από το άρ. 34 του Ν. 3220/2004. – Υπό ποία έννοια με την νέα ρύθμιση η καθυστέρηση καταβολής χρεών προς το Δημόσιο αποκτά την μορφή ενός “εν δυνάμει ιδιότυπου αθροιστικού εγκλήματος”. – Έννοια “κατ’ εξακολούθησιν εγκλήματος”. – Πότε υπάρχει αιτιολογία στην καταδικαστική απόφαση. – Για την πληρότητα της αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. – Πότε υπάρχει εσφαλμένη ερμηνεία και πότε εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. – Πότε υπάρχει έλλειψη νομίμου βάσεως. – Ο δόλος ενυπάρχει στην θέληση παραγωγής των πραγματικών περιστατικών που συνθέτουν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος. – Πότε ο δόλος πρέπει να αιτιολογείται ιδιαιτέρως. – Δεν απαιτείται ιδιαίτερη αιτιολόγηση του δόλου επί μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο. – Αναιρείται λόγω ελλείψεως αιτιολογίας και λόγω εκ πλαγίου παραβιάσεως του άρ. 25 παρ. 1 και 2 του Ν. 1882/1990, η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο, διότι δεν έχει επισυναφθεί στην προσβαλλομένη απόφαση ο πίνακας χρεών στον οποίο στηρίζεται η κρίση περί της ενοχής της κατηγορουμένης.