Οι απόλυτες ακυρότητες της προδικασίας προτείνονται μέχρι την αμετάκλητη παραπομπή του κατηγορουμένου στο ακροατήριο, διαφορετικά καλύπτονται, αρμόδιο δε για την κήρυξη ή μη αυτών είναι το δικαστικό συμβούλιο. – Περιεχόμενο του κλητηρίου θεσπίσματος. – Οι ακυρότητες της προδικασίας δεν αποτελούν λόγο ακυρότητας του κλητηρίου θεσπίσματος, δύνανται όμως να προταθούν με την κατ’ άρ. 322 ΚΠΔ προσφυγή ενώπιον του εισαγγελέως εφετών, εφόσον συνάπτονται με την βασιμότητα της παραπομπής του κατηγορουμένου στο ακροατήριο. – Το δικαστήριο της ουσίας δεν έχει εξουσία να κηρύξει την ακυρότητα τής διά κλητηρίου θεσπίσματος παραπομπής τού κατηγορουμένου και να παραπέμψει και πάλι την υπόθεση στην ανάκριση, προκειμένου να επαναληφθεί η ακύρως διενεργηθείσα ανακριτική πράξη. – Αναιρείται υπέρ του νόμου λόγω υπερβάσεως εξουσίας η προσβαλλόμενη απόφαση με την οποία α) κηρύχθηκε από το εφετείο η ακυρότητα της λήψεως της απολογίας του κατηγορουμένου εντός 24 (αντί 48) ωρών από την εμφάνισή του στον Ανακριτή, της επακολουθήσασας διά κλητηρίου θεσπίσματος παραπομπής του στο ακροατήριο και της εκδοθείσας πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης και β) έπαυσε η ποινική δίωξη κατά του κατηγορουμένου λόγω παρέλευσης πενταετίας από την τέλεση της πράξης, διότι το δικαστήριο δεν είχε αρμοδιότητα να κρίνει για την ακυρότητα της απολογίας του κατηγορουμένου ενώπιον του Ανακριτή, αφού γι’ αυτή είχε αποφανθεί αμετακλήτως το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών.
Η παραπάνω απόφαση έχει δημοσιευθεί σε ΠοινΧρ 2008, 305.