Στο πρώτο μέρος της μελέτης υποστηρίζεται ότι δύναται να αμφισβητηθεί de lege lata η επικρατούσα στη θεωρία και τη νομολογία άποψη ότι καθαυτή η αθέτηση ενοχικής υποχρέωσης ή ειδικότερα η παραβίαση της σύμβασης δεν αποτελεί αδικοπραξία κατά την έννοια του όρου αυτού στις διατάξεις των άρθρων 914 επ. ΑΚ. Στο δεύτερο μέρος της μελέτης υποστηρίζεται, βάσει κριτικής παρουσίασης και συστηματοποίησης δικαστικών αποφάσεων (κυρίως νεότερων αποφάσεων του Αρείου Πάγου), ότι η ελληνική νομολογία έχει ουσιωδώς, τουλάχιστον κατά το αποτέλεσμα, προχωρήσει προς την κατεύθυνση αυτή.