Καταδίκη αλλοδαπού, προσφερόμενου επ’ αμοιβή για σεξουαλικές συνευρέσεις με ομοφυλόφιλους άνδρες, για εκ προθέσεως ανθρωποκτονία, τελεσθείσα σε ήρεμη ψυχική κατάσταση (άρ. 299 παρ. 1 ΠΚ) και για κλοπή αντικειμένων του θύματος (άρ. 372 παρ. 1 ΠΚ). Ελαφρυντικές περιστάσεις: Για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος του άρ. 299 παρ. 2 ΠΚ απαιτείται ο δράστης να τελούσε σε κατάσταση βρασμού ψυχικής ορμής τόσο κατά την λήψη της απόφασης όσο και κατά την τέλεση της πράξης της ανθρωποκτονίας. – Έννοια “βρασμού ψυχικής ορμής” και διάκριση αυτής από τις έννοιες της “νοσηρής διατάραξης των πνευματικών λειτουργιών” και της “διατάραξης της συνείδησης” κατ’ άρ. 34 και άρ. 36 ΠΚ. – Προϋποθέσεις συνδρομής της άμυνας ως λόγου άρσης του άδικου χαρακτήρα της πράξης του δράστη. – Η υπέρβαση των ορίων της άμυνας, με οποιαδήποτε από τις αναφερόμενες στο άρ. 23 ΠΚ μορφές, προϋποθέτει τη διαμόρφωση μιας υπαρκτής κατάστασης άμυνας. – Μόνη η ύπαρξη λευκού ποινικού μητρώου και πιστοποιητικού καλής διαγωγής στις φυλακές δεν αρκεί για την χορήγηση των σχετικών ελαφρυντικών περιστάσεων του άρ. 84 παρ. 2 στοιχ. α΄ και ε΄ ΠΚ· απαιτείται, επιπροσθέτως, και η θετική αξιολόγηση της ατομικής, οικογενειακής, επαγγελματικής και κοινωνικής διαγωγής του ατόμου σε ελεύθερη κοινωνική διαβίωση, με κριτήριο την συμπεριφορά του μέσου συνετού και νομοταγούς πολίτη, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να εκτιμάται ως μη αναμενόμενη η εκτροπή του κατηγορουμένου σε αξιόποινες ή άλλες έκνομες πράξεις. – Για την αναγνώριση της ελαφρυντικής περίστασης του άρ. 84 παρ. 2 στοιχ. γ΄ ΠΚ προϋποτίθεται η απόδειξη της ύπαρξης αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της ανάρμοστης ή άδικης συμπεριφοράς του παθόντος κατά του δράστη και της εγκληματικής πράξεως του τελευταίου. – Δεν συνιστά “ειλικρινή μετάνοια”, κατά την έννοια του άρ. 84 παρ. 2 στοιχ. δ΄ ΠΚ, η απλή δήλωση συγγνώμης από τον δράστη ή η καλή διαγωγή στις φυλακές ή κατά την διεξαγωγή της δίκης ή η απλή και καθυστερημένη δήλωση ομολογίας κατά την δίκη ή ακόμη και η παράδοσή του στην αστυνομία μετά το έγκλημα. – Κηρύσσεται, κατά πλειοψηφίαν, ένοχος ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως, τελεσθείσας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση (άρ. 299 παρ. 1 ΠΚ) (και κλοπής) ο κατηγορούμενος, υπήκοος Γεωργίας, έγγαμος και πατέρας δύο τέκνων, που προσφερόταν να συνευρίσκεται σεξουαλικώς, επ’ αμοιβή, με ομοφυλόφιλους άνδρες, και ο οποίος, με μαχαίρι που πήρε από ξύλινη βάση μαχαιριών της κουζίνας του διαμερίσματος του θύματος, μετά την σεξουαλική συνεύρεσή τους, κατάφερε σε αυτό, εντός χρονικού διαστήματος 2-3 λεπτών, 21 αλλεπάλληλα, πυκνά και στοχευμένα πλήγματα στο θύμα εκ των νώτων και έπληξε αυτό (το θύμα), αρχικώς στην κοιλιακή χώρα (προκαλώντας τρώση σπλήνας), έπειτα στον θώρακα (προκαλώντας τρώση πνεύμονος και καρδιάς) και, τέλος, στην πρόσθια τραχηλική χώρα στο ύψος της σφαγής (προκαλώντας επίμηκες βαθύ τραύμα μήκους 15 εκατοστών με πλήρη διατομή του λάρυγγα), με αποτέλεσμα το τελευταίο να εκπνεύσει μετά από ελάχιστο χρόνο, εν συνεχεία δε αφαίρεσε από το διαμέρισμα του θύματος δύο φορητούς υπολογιστές, ένα κινητό τηλέφωνο, χρηματικό ποσό 100 ευρώ, καθώς και τα κλειδιά της οικίας και του αυτοκινήτου του θύματος με σκοπό παράνομης ιδιοποίησης αυτών. – Απορρίπτονται, ομοφώνως, ως αβάσιμοι οι αυτοτελείς ισχυρισμοί του κατηγορουμένου τόσο περί υπερβάσεως των ορίων της άμυνας εκ μέρους αυτού του ιδίου, αφού δεν αποδείχθηκε ότι προϋπήρξε άδικη και παρούσα επίθεση του θύματος, με μαχαίρι ή με άλλο μέσο, η οποία να έθεσε σε άμεσο κίνδυνο τα έννομα αγαθά του, όσο και περί συνδρομής στο πρόσωπό του ελαττωμένης ικανότητας για καταλογισμό (άρ. 36 ΠΚ), αφού ο κατηγορούμενος, ανεξάρτητα από (αλλά και παρά) την σπάνια αγριότητα του τρόπου τέλεσης του εγκλήματος, κατά την τέλεση της πράξης διατηρούσε σε πλήρη ενέργεια και λειτουργικότητα τη διανοητική και ψυχική κατάστασή του και αμείωτη την ικανότητά του για διάκριση και συμμόρφωση, όπως προκύπτει από την ψύχραιμη, μεθοδική και επινοητική συμπεριφορά αυτού αμέσως μετά την εγκληματική πράξη και, ιδίως, από την εκτεταμένη έρευνα στους χώρους του διαμερίσματος για τον εντοπισμό του κλειδιού της εισόδου, την ρίψη του περιεχομένου των συρταριών στο δάπεδο για σκηνοθέτηση ληστείας και για αποπροσανατολισμό της (επακολουθήσασας) αστυνομικής έρευνας, την αφαίρεση με προσεκτικές κινήσεις του υπολείμματος του σπασμένου κλειδιού από την κλειδαριά της εισόδου του διαμερίσματος κ.λπ. – Κατά την γνώμη της μειοψηφίας, πρέπει να γίνει δεκτός ο αυτοτελής ισχυρισμός του κατηγορουμένου ότι τέλεσε την πράξη της ανθρωποκτονίας από πρόθεση ευρισκόμενος σε κατάσταση βρασμού ψυχικής ορμής (άρ. 299 παρ. 2 ΠΚ), με το σκεπτικό ότι ο τελευταίος, ακριβώς εξ αφορμής της απαίτησης του θύματος, υπό την απειλή μαχαιριού, να προχωρήσουν, αμφότεροι, σε εναλλαγή σεξουαλικών ρόλων, ένιωσε τρόμο, φόβο, αγανάκτηση, οργή από την αιφνιδιαστική και αντιφατική αυτή συμπεριφορά του θύματος, περιήλθε σε μεγάλη υπερδιέγερση των συναισθημάτων αυτών, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αποκλείεται η σκέψη του και η δυνατότητα στάθμισης των αιτίων που τον ώθησαν στην πράξη του, τέλεσε δε την ανθρωποκτόνο πράξη υπό το κράτος έντονης ψυχικής διαταραχής. – Απορρίπτονται ως αβάσιμοι, ομοφώνως μεν οι αυτοτελείς ισχυρισμοί του κατηγορουμένου για την αναγνώριση στο πρόσωπό του των ελαφρυντικών περιστάσεων του άρ. 84 παρ. 2 στοιχ. α΄, δ΄ και ε΄, κατά πλειοψηφίαν δε ο αυτοτελής ισχυρισμός του τελευταίου περί αναγνωρίσεως στο πρόσωπό του της ελαφρυντικής περίστασης του άρ. 84 παρ. 2 στοιχ. γ΄ ΠΚ, αφού δεν αποδείχθηκαν συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει η εκδήλωση προηγούμενης ανάρμοστης συμπεριφοράς ή η τέλεση άδικης πράξη του θύματος (εις βάρος του δράστη) που να ώθησαν τον τελευταίο ή να προκάλεσαν σε αυτόν οργή ή βίαιη θλίψη και να τον παρέσυραν, κατ’ αυτόν τον τρόπο, στην τέλεση της εγκληματικής πράξης· η εκδήλωση της επιθυμίας του θύματος, την οποία επικαλέστηκε ο κατηγορούμενος, για εναλλαγή ρόλων κατά την διάρκεια των σεξουαλικών τους περιπτύξεων, χωρίς να συνοδεύεται από απειλή με μαχαίρι ή από άλλη άδικη πράξη (αφού αυτό δεν προέκυψε ούτε ως απλή πιθανότητα), δεν μπορεί, αξιολογούμενη υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις της επί χρήμασιν ομοφυλοφιλικής ερωτικής συνεύρεσης, να θεωρηθεί ως “ανάρμοστη”, κατά την έννοια του άρ. 84 παρ. 2 στοιχ. γ΄ ΠΚ, αλλά θα πρέπει να εκληφθεί ως αναμενόμενη, γι’ αυτό και μπορούσε και έπρεπε να αποκρουστεί από τον κατηγορούμενο με απλή άρνηση ή με άλλη μη εγκληματική αντίδραση, η οποία δεν έθιγε την τιμή και αξιοπρέπεια του. – Κατά την γνώμη της μειοψηφίας ο κατηγορούμενος θα πρέπει να κηρυχθεί ένοχος ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως τελεσθείσας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, με την ελαφρυντική περίσταση του άρ. 84 παρ. 2 στοιχ. γ΄ ΠΚ, αφού αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος, τόσο κατά την απόφαση όσο και κατά την εκτέλεση της ανθρωποκτονίας τελούσε υπό το κράτος έντονης ψυχικής υπερδιέγερσης του συναισθήματος της οργής από την προηγηθείσα, αιφνιδιαστική και αντιφατική συμπεριφορά του θύματος.