Στην μελέτη εξετάζονται ορισμένα από τα νομικά ζητήματα που κρίθηκαν με το υπ’ αριθμ. 215/2015 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών. Στο πρώτο από αυτά διατυπώνεται η θέση ότι η εγκληματική οργάνωση, όπως τυποποιείται στο άρθρο 187 § 1 Π.Κ., συνιστά έγκλημα βλάβης και όχι διακινδυνεύσεως. Στην συνέχεια ερευνώνται οι επιπτώσεις που είχε για την κατάφαση της τελέσεως του συγκεκριμένου εγκλήματος η απάλειψη από την υποκειμενική υπόσταση αυτού, του «σκοπού» ως υποκειμενικού στοιχείου του αδίκου. Ακολούθως εξετάζεται το περιεχόμενο της αξιόποινης «διεύθυνσης» μιας  εγκληματικής οργανώσεως και, τέλος, εκτίθενται οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να δεχθεί κανείς, σε αντίθεση με την μειοψηφήσασα άποψη στο σχολιαζόμενο εδώ βούλευμα, ότι οι διατάξεις του άρθρου 187 § 1 Π.Κ. στοιχούνται απολύτως προς τα επιτασσόμενα στην Σύμβαση του Ο.Η.Ε. κατά του Διεθνικού Οργανωμένου Εγκλήματος.