Απορρίπτεται η ένσταση του κατηγορουμένου περί μη εφαρμογής της αυτόφωρης διαδικασίας, λόγω αντισυνταγματικότητας του άρ. 3 παρ. 1 του Ν. 3943/2011, με το οποίο τροποποιήθηκε το άρ. 25 παρ. 1 του Ν. 1882/1990, διότι α) η έννοια του αυτοφώρου, που δεν είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, υπόκειται ελεύθερα σε τροποποίηση από τον κοινό νομοθέτη, β) η παράλειψη κάθε πολίτη προς εκπλήρωση των φορολογικών του υποχρεώσεων είναι διαρκής, γ) με την ως άνω διάταξη προσδιορίσθηκε με σαφήνεια ο χρόνος έναρξης της παραγραφής του σχετικού αδικήματος και δ) η εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας (υπό την έννοια της άμεσης παραπομπής του κατηγορουμένου στο ακροατήριο και όχι της παραπομπής του σε τακτική δικάσιμο) στην περίπτωση του ως άνω αδικήματος δεν έρχεται σε αντίθεση με το άρ. 20 Συντ., δεδομένου ότι ο κατηγορούμενος δεν αποστερείται κανένα υπερασπιστικό του δικαίωμα. – Παραπέμπεται για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο ο κατηγορούμενος, νόμιμος εκπρόσωπος και διαχειριστής ΕΠΕ, αφού, καίτοι όφειλε στο Ελληνικό Δημόσιο το ποσό των 723.509,45 ευρώ, μαζί με τις νόμιμες προσαυξήσεις, παραβίασε εκ προθέσεως τις προθεσμίες καταβολής των δόσεων των εν λόγω χρεών.