Το επιτρεπτόν της παράστασης του πολιτικώς ενάγοντος κρίνεται από το περιεχόμενο της απαίτησης που περιέχει η δήλωσή του και από το κατηγορητήριο στο οποίο διαλαμβάνεται η άδικη ή οι άδικες πράξεις, η δε ουσιαστική βασιμότητα της αξίωσης αυτού από την αποδεικτική διαδικασία. – Αντικείμενο της αγωγής κακοδικίας κατά δικηγόρου δύναται να είναι και η επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης. – Προθεσμία αγωγής κακοδικίας και έναρξη αυτής. – Η παρέλευση της αποσβεστικής προθεσμίας επιφέρει απόσβεση του δικαιώματος του ζημιωθέντος, με περαιτέρω αποτέλεσμα ο ζημιωθείς να μην νομιμοποιείται πλέον ενεργητικώς σε παράσταση πολιτικής αγωγής, η δε σχετική δήλωσή του να μην του προσδίδει την ιδιότητα του πολιτικώς ενάγοντος. – Δεν νοείται συμπλήρωση της εξάμηνης προθεσμίας για την άσκηση αγωγής κακοδικίας μετά την νόμιμη διακοπή της εν επιδικία, αφού η διάταξη του άρ. 261 ΑΚ δεν έχει ανάλογη εφαρμογή επί των αποσβεστικών προθεσμιών. – Άνευ απολύτου ακυρότητος απερρίφθη ο περί παρανόμου παραστάσεως πολιτικής αγωγής λόγος αναιρέσεως του κατηγορουμένου, συνιστάμενος στο ότι η αξίωση του πολιτικώς ενάγοντος για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης είχε παραγραφεί εν επιδικία, επειδή από την ημερομηνία γνώσης εκ μέρους του εγκαλούντος της εις βάρος του πράξης, την ημερομηνία κατά την οποία ο εγκαλών δήλωσε παράσταση πολιτικής αγωγής στην προδικασία μέχρι και την συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου, παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών, ο δε πολιτικώς ενάγων “έκτοτε δεν προέβη σε κάποια διαδικαστική πράξη για την εκ νέου διακοπή της ανωτέρω αποσβεστικής προθεσμίας”.