Ο νομοθέτης δεν όρισε με αποκλειστικό τρόπο τις περιπτώσεις υπό τις οποίες είναι δυνατή η άρση κατασχέσεως των αντικειμένων ούτε απέκλεισε την αρμοδιότητα του δικαστικού συμβουλίου στις περιπτώσεις αντικειμένων για τα οποία προβλέπεται, σε ειδικούς ποινικούς νόμους, η υποχρεωτική δήμευσή τους. – Η δυνατότητα άρσης της κατάσχεσης, κατ’ άρ. 268 παρ. 3 ΚΠΔ απονέμεται ως εξουσία στο αρμόδιο δικαστικό όργανο σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις, υπό την μοναδική προϋπόθεση ότι δεν θα δημιουργηθούν δυσχέρειες στην εξακρίβωση της αλήθειας. – Πότε είναι δυνατή η κατάσχεση αντικειμένων που ανήκουν σε τρίτα πρόσωπα, αμέτοχα στην πράξη, και πότε, στην περίπτωση αυτή, είναι δυνατή η επιβολή της παρεπόμενης ποινής της δήμευσης κατ’ άρ. 76 παρ. 1 ή 2 ΠΚ. – Με ποιες ειδικές νομοθετικές διατάξεις εισάγεται η δυνατότητα δήμευσης αντικειμένων (μέσων εγκλήματος) που ανήκουν σε τρίτα πρόσωπα και δεν είναι κατ’ ανάγκην επικίνδυνα για την δημόσια τάξη και ασφάλεια, υπό την προϋπόθεση ότι ο τρίτος, ιδιοκτήτης του αντικειμένου, τελούσε σε γνώση του ότι αυτά προορίζονταν για την τέλεση του εγκλήματος. – Ποιες είναι οι νομολογιακές διακυμάνσεις αναφορικά με την αρμοδιότητα του δικαστικού συμβουλίου να αποφασίσει για την άρση της κατάσχεσης. – Ο υποχρεωτικός ή μη χαρακτήρας της δήμευσης δεν συναρτάται με την κατάφαση ή μη της αρμοδιότητας του δικαστικού συμβουλίου στο στάδιο της προδικασίας, αφού η τελευταία υπάρχει πάντοτε. – Μετά την κατάργηση του άρ. 37 του Ν. 3459/2006 από το άρ. 100 του Ν. 4139/2013 και την αντικατάστασή του από το άρ. 40 του Ν. 3459/2006 απαλείφθηκε η φράση με την οποία οριζόταν ότι το δικαστήριο διέτασσε την δήμευση μεταφορικών μέσων που ανήκαν ακόμα και σε τρίτους οι οποίοι δεν συμμετείχαν στο έγκλημα, εφόσον αυτοί γνώριζαν ότι τα επίμαχα αντικείμενα προορίζονταν για την τέλεση του εγκλήματος. – Σε ποιες συνταγματικές διατάξεις προσέκρουε η επιβολή δήμευσης, είτε ως παρεπόμενη ποινή είτε ως μέτρο ασφαλείας, εις βάρος τρίτων προσώπων, μη κατηγορουμένων ή καταδικασθέντων. – Υπό ποίες προϋποθέσεις, επί λαθρεμπορίας, αίρεται, με βούλευμα του συμβουλίου πλημμελειοδικών, η κατάσχεση οχήματος που χρησίμευσε για την μεταφορά λαθρεμπορευμάτων. – Εφόσον το συμβούλιο άρει την κατάσχεση του μεταφορικού μέσου και το αποδώσει στον (μη διωκόμενο) ιδιοκτήτη του, κατόπιν δε το αρμόδιο για την εκδίκαση της υπόθεσης τριμελές εφετείο κακουργημάτων κρίνει αναγκαία την επιβολή και της παρεπόμενης ποινής της δήμευσης, δύναται, αντί για την δήμευση (αν η τελευταία είναι άνευ αντικειμένου), να επιβάλει χρηματική ποινή ίση με την αξία του κατασχεθέντος και αποδοθέντος μεταφορικού μέσου. – Γίνεται δεκτή η αίτηση της ιδιοκτήτριας εμπορευματοκιβωτίου εταιρείας και αίρεται η κατάσχεσή του, αφού α) η υπόθεση εκκρεμεί στην κύρια ανάκριση, β) το επίμαχο εμπορευματοκιβώτιο δεν έχει διατεθεί ή εκποιηθεί από τον ΟΔΔΥ, γ) δεν προέκυψε ότι συντρέχει στο όνομα της αιτούσας οποιαδήποτε γνώση της χρησιμοποίησης του εμπορευματοκιβωτίου ως μέσου μεταφοράς λαθρεμπορεύματος, δ) δεν πρόκειται να δυσχερανθεί ή να παρελκυσθεί η ακροαματική διαδικασία και ε) δεν πρόκειται περί αντικειμένου από το οποίο προκύπτει κίνδυνος για την δημόσια τάξη.