Παραδεκτό αναιρέσεως. Αναίρεση από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κατά καταδικαστικής εκκλητής αποφάσεως (άρ. 473 παρ. 3, 479 παρ. 2, 504 παρ. 1, 505 παρ. 2 ΚΠΔ): Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μπορεί να ζητήσει την αναίρεση οποιασδήποτε απόφασης, έστω και αν αυτή, όπως απαγγέλθηκε, προσβάλλεται με έφεση, και για όλους τους λόγους αναιρέσεως. – Η τυχόν καταχώριση στο ειδικό βιβλίο που τηρείται από την γραμματεία του ποινικού δικαστηρίου απόφασης η οποία, όπως απαγγέλθηκε, δεν είναι τελεσίδικη, αλλά προσβάλλεται με έφεση, δεν έχει καμία έννομη συνέπεια. – Η τριακονθήμερη προθεσμία για την άσκηση αναιρέσεως από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου εναντίον αποφάσεως η οποία, όπως απαγγέλθηκε, είναι εκκλητή, αρχίζει από την δημοσίευσή της. – Έννοια “τελεσίδικης απόφασης” του άρ. 473 παρ. 3 ΚΠΔ. – Ποιος είναι ο σκοπός της εν λόγω διάταξης. – Πότε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μπορεί να ασκήσει αναίρεση υπέρ του νόμου. – Απορρίπτεται ως απαράδεκτη η, εκπροθέσμως ασκηθείσα, αίτηση αναιρέσεως του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κατά καταδικαστικής αποφάσεως πρωτοβαθμίου δικαστηρίου (Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων) που υπέκειτο σε έφεση, αφού η τριακονθήμερη προθεσμία για την άσκηση αναιρέσεως (από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου) άρχισε από την δημοσίευσή της και όχι από την καταχώρισή της στο ειδικό βιβλίο.