Επανάληψη της διαδικασίας προς όφελος του καταδικασθέντος (άρ. 525 παρ. 1 αριθμ. 2 ΚΠΔ). Έννοια “νέων γεγονότων”. Εμπίπτει στην ως άνω έννοια η ύπαρξη ευμενέστερου για τον κατηγορούμενο νόμου. Πεδίο εφαρμογής του άρ. 2 παρ. 1 του Ν. 4043/2012 περί υφ’ όρον παραγραφής ποινών: Έννοια “νέων γεγονότων ή αποδείξεων” επί επαναλήψεως της διαδικασίας κατ’ άρ. 525 παρ. 1 αριθμ. 2 ΚΠΔ. – Για ποιον λόγο συνιστά “νέο γεγονός” η άγνοια της υπάρξεως νέου, ευμενούς για τον κατηγορούμενο, νόμου. – Ποια γεγονότα δεν μπορούν να αποτελέσουν λόγο επαναλήψεως της διαδικασίας, ένεκα της φύσεως αυτής ως έκτακτης διαδικασίας και όχι ως ενδίκου μέσου. – Ποιο δικαστήριο είναι αρμόδιο για την αξιολόγηση αιτήσεως επανάληψης της διαδικασίας κατ’ αποφάσεως του Αρείου Πάγου. – Απορρίπτεται ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη η κρινόμενη αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας, με την οποία η αιτούσα ισχυρίζεται ότι, εσφαλμένως και εκ νομοθετικής αγνοίας, ο Άρειος Πάγος προχώρησε στην εκδίκαση της αιτήσεως αναιρέσεως που εκείνη άσκησε κατά της καταδικαστικής εις βάρος της αποφάσεως για το αδίκημα της άμεσης συνέργειας σε ψευδή βεβαίωση, και εν συνεχεία απέρριψε ταύτην, καίτοι το δικαστήριο έπρεπε να απόσχει από την εκδίκαση της εν λόγω αιτήσεως, δεδομένου ότι η αιτούσα καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης πέντε μηνών, οπότε χωρεί εφαρμογή του άρ. 2 παρ. 1 του Ν. 4043/2012 περί υφ’ όρον παραγραφής ποινών, αφού το δικαστήριο δεν μπορούσε να κηρύξει εν προκειμένω απαράδεκτη την συζήτηση αλλά όφειλε να εκδικάσει την αίτηση αναιρέσεως, δεδομένου ότι η καταδίκη για το ως άνω αδίκημα ρητώς εξαιρείται, κατ’ άρ. 2 παρ. 3 του Ν. 4043/2012, από την εφαρμογή της ως άνω ευνοϊκής ρύθμισης.

Το ως άνω βούλευμα δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2013, 736.