Πλαστογραφία μετά χρήσεως και απάτη με υπολογιστή διά της χρήσεως πλαστών καρτών αυτόματης συναλλαγής (άρ. 216 παρ. 1 και 3, 386Α ΠΚ): Στοιχεία πλαστογραφίας. – Πότε η πλαστογραφία προσλαμβάνει κακουργηματικό χαρακτήρα. – Για ποιον λόγο οι πράξεις της πλαστογραφίας με χρήση και η απάτη συρρέουν αληθώς. – Πότε υφίσταται φαινομενική συρροή μεταξύ απόπειρας απάτης και χρήσης πλαστού ή νοθευμένου εγγράφου. – Αιτιολογημένως καταδικάσθηκαν για κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια απάτη με υπολογιστή και πλαστογραφία μετά χρήσεως οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι κατήρτισαν εξ υπαρχής τέσσερεις πλαστές κάρτες ανάληψης μετρητών χρημάτων, υποκλέπτοντας με μικροκάμερα και ειδικά μετασκευασμένο φορητό υπολογιστή (laptop) τους αριθμούς καρτών πελατών διαφόρων τραπεζών, παρεμβαίνοντας στο πρόγραμμα των συστημάτων ΑΤΜ, με σκοπό να παραπλανήσουν με την χρήση τους τα νομικά πρόσωπα των τραπεζών, ότι δήθεν στις συναλλαγές προέβαιναν οι αληθείς δικαιούχοι των λογαριασμών, ακολούθως δε έκαναν χρήση των ως άνω υπ’ αυτών πλαστογραφηθεισών καρτών, προβαίνοντας δι’ αυτών, μέσω ΑΤΜ, σε αναλήψεις μετρητών χρημάτων, συνολικού ύψους 50.000 ευρώ, από τους λογαριασμούς που τηρούσαν στις εν λόγω τράπεζες οι δικαιούχοι αυτών.

Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2013, 662.