Αναζήτηση για

Στην ενότητα


Επιλέξτε γράμμα
Αναζήτηση όρου

Έτος    
Χρειαζόμαστε την εξ αμελείας συναυτουργία;
Puppe Ingeborg

Η κατασκευή της εξ αμελείας συναυτουργίας αξιώνεται από εκπροσώπους της ποινικής επιστήμης, προκειμένου να αντιμετωπισθούν είτε θεωρητικής φύσεως προβλήματα που αφορούν την αιτιότητα είτε πρακτικής φύσεως προβλήματα σχετιζόμενα με την απόδειξή της. Η εν λόγω τιμώρηση στηρίζεται στην αμφισβητούμενη και, κατά την γνώμη της συγγραφέως, μη ορθή θέση ότι η συμβολή ενός συναυτουργού δεν χρειάζεται να είναι αιτιώδης για το αποτέλεσμα. Στις περιπτώσεις που έδωσαν αφορμή για την αναγνώριση της εξ αμελείας συναυτουργίας, είναι δυνατόν, μέσα από την ορθή κατανόηση της αιτιότητας και τον ορθό προσδιορισμό των καθηκόντων επιμελείας που βαρύνουν τους συμπράττοντες, να προκύψει ότι οι τελευταίοι ήσαν πράγματι αιτιώδεις όροι για την επέλευση του αποτελέσματος, στο μέτρο που επέδειξαν μια αμελή συμπεριφορά. Συνεπώς, η αναγνώριση της εξ αμελείας συναυτουργίας δεν είναι μόνο περιττή, αλλά και επικίνδυνη, διότι, αν θεωρηθεί ότι δεν χρειάζεται να διαπιστώνεται η αιτιότητα των επιμέρους συμβολών, δεν είναι πλέον σαφές σε ποιο στοιχείο θα θεμελιώνεται η ευθύνη των συμμετεχόντων για το επελθόν αποτέλεσμα, αφού στο εξ αμελείας έγκλημα δεν νοείται κοινό εγκληματικό σχέδιο. Επιπλέον, η αναγνώριση του μορφώματος της εξ αμελείας συναυτουργίας χωρίς αιτιότητα και χωρίς κοινό εγκληματικό σχέδιο θα ακύρωνε την εκ προθέσεως συναυτουργία, διότι και στο δικό της πεδίο θα έπρεπε, αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς, να παραιτηθούμε από το προαπαιτούμενο της αιτιότητας και, ενδεχομένως, του κοινού εγκληματικού σχεδίου.

Η ως άνω μελέτη δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2013, 641.