Απόδραση κρατουμένου (άρ. 173 ΠΚ). Κράτηση υπό συνθήκες ασύμβατες με τον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής. Συνδρομή κατάστασης ανάγκης που αίρει τον καταλογισμό (άρ. 32 ΠΚ): Αθωώνονται για την πράξη της απόδρασης κρατουμένου οι δεκαπέντε κατηγορούμενοι, οι οποίοι, όντας κρατούμενοι στα κρατητήρια της αστυνομικής διεύθυνσης Θεσπρωτίας, και ενώ οι φύλακες των κρατητηρίων άνοιγαν την είσοδο αυτών, προκειμένου να αφαιρέσουν τα απορρίμματά τους, εκείνοι τους απώθησαν βίαια, με αποτέλεσμα οι μεν φύλακες να αδρανοποιηθούν, οι δε κατηγορούμενοι να εξέλθουν των κρατητηρίων και να διαφύγουν προς άγνωστη κατεύθυνση, λόγω συνδρομής των κατ’ άρ. 32 ΠΚ προϋποθέσεων της καταστάσεως ανάγκης που αποκλείει τον καταλογισμό, αφού η διάρκεια και οι συνθήκες κράτησης των ως άνω κατηγορουμένων δεν ήσαν συμβατές με τον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής, και συνακόλουθα έρχονταν σε αντίθεση με τα άρ. 3, 8 και 13 ΕΣΔΑ και 2 παρ. 1 Συντ., ειδικότερα δε προέκυψε ότι αυτοί, μέχρι και την ημέρα της απόδρασής τους, ήσαν στοιβαγμένοι, μαζί με άλλους κρατουμένους (συνολικά άνω των 30), υπό συνθήκες άθλιες και άκρως επικίνδυνες για ανθρώπινα όντα, σε ένα κρατητήριο εμβαδού 15,00 m², όπου δεν τηρούνταν ούτε οι στοιχειώδεις κανόνες καθαριότητας και υγιεινής, καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο, χωρίς δυνατότητα εξόδου ή αυλισμού, υπό όρους δηλαδή που υπερέβαιναν κατά πολύ το αναπόφευκτο επίπεδο πόνου ή ταλαιπωρίας που συνεπάγεται εν γένει η επιβολή στερητικών της ελευθερίας μέτρων.