Η απόλυτη ακυρότητα ως λόγος εφέσεως του κατηγορουμένου κατά παραπεμπτικού για κακούργημα βουλεύματος, κατ’ άρ. 478 ΚΠΔ, όπως ισχύει μετά τον Ν. 3904/2010. – Με την διάταξη του άρ. 308 παρ. 2 ΚΠΔ καθιερώνεται το δικαίωμα των διαδίκων να λαμβάνουν γνώση της εισαγγελικής προτάσεως, η σχετική δε ρύθμιση εφαρμόζεται στην διαδικασία ενώπιον του συμβουλίου οποιουδήποτε βαθμού. – Επάγεται απόλυτη ακυρότητα, ως αναγόμενη στην στέρηση των υπερασπιστικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου, η παραβίαση της ως άνω διατάξεως. – Έννοια “εσφαλμένης ερμηνείας” και “εσφαλμένης εφαρμογής” ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. – Πότε υπάρχει “εκ πλαγίου παραβίαση” αυτής. – Γίνεται δεκτή, λόγω απολύτου ακυρότητος, η έφεση του κατηγορουμένου-εκκαλούντος κατά του βουλεύματος με το οποίο αυτός παραπέμφθηκε να δικασθεί για το αδίκημα της από κοινού κακουργηματικής υπεξαίρεσης, αφού δεν ειδοποιήθηκε ο κατηγορούμενος, κατά το πέρας της ανάκρισης, προκειμένου να λάβει γνώση της εισαγγελικής προτάσεως, καίτοι εκείνος υπέβαλε, διά του απολογητικού του υπομνήματος, κατά την απολογία του ενώπιον του ανακριτή, σχετικό αίτημα, αναφέροντας ότι “… επιθυμώ την τήρηση των διατάξεων του άρ. 308 ΠΚ σε περίπτωση παραπομπής της υποθέσεως εις το δικαστικό Συμβούλιο”, το οποίο αξιολογήθηκε επί της βάσει μόνο της γραμματικής και όχι της τελολογικής ερμηνείας, με αποτέλεσμα να μην ληφθεί υπόψιν από τον προτείνοντα Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών ως αίτημα του κατηγορουμένου κατ’ άρ. 308 παρ. 2 ΚΠΔ, συνεπεία δε του κατά τα ανωτέρω βασίμου του πρώτου λόγου εφέσεως αφενός μεν παρέλκει η έρευνα του δεύτερου λόγου αυτής περί εσφαλμένης εφαρμογής της διατάξεως του άρ. 375 ΠΚ, αφετέρου δε κηρύσσεται άκυρο το προσβαλλόμενο βούλευμα ως προς όλες ανεξαιρέτως τις διατάξεις του, κατ’ άρ. 175 εδ. α΄ ΚΠΔ, ενώ περαιτέρω διατάσσεται η επανάληψη της διαδικασίας στο σύνολό της, η οποία δεν είναι μόνο δικονομικώς εφικτή, αλλά και αναγκαία προς ολοκλήρωσιν του δικαιοδοτικού έργου του συμβουλίου. – Επεκτείνεται το αποτέλεσμα της εφέσεως και στον μη ασκήσαντα έφεση συγκατηγορούμενο του εκκαλούντος.

Το ως άνω βούλευμα δημοσιέυθηκε σε ΠοινΧρ 2012, 681, με εισαγγελική πρόταση Γ. Σιώπη.