Πότε ο εισαγγελεύς πλημμελειοδικών μπορεί να ζητήσει την αναίρεση ανέκκλητων αποφάσεων του τριμελούς πλημμελειοδικείου και για ποιους λόγους. – Έννοια του όρου “τελεσίδικες αποφάσεις” κατ’ άρ. 473 παρ. 3 ΚΠΔ. – Κρίνεται ως τυπικά παραδεκτή η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως. – Όταν ο χρόνος της προσωρινής κράτησης συμπίπτει με τον χρόνο έκτισης της ποινής για άλλο έγκλημα, τότε ο χρόνος της προσωρινής κράτησης διακόπτεται μέχρι την ολοσχερή έκτιση της ποινής. – Όταν συμπίπτουν οι χρόνοι περισσοτέρων της μίας αμετακλήτων καταδικαστικών αποφάσεων με εκείνον της προσωρινής κράτησης, ο χρόνος που κρατείται κάποιος στην φυλακή καταλογίζεται στην παλαιότερη καταδικαστική απόφαση, μέχρι την συγχώνευση των επίμαχων ποινών. – Μετά την έκδοση απόφασης περί συνολικής ποινής, οι ημέρες που εκτίθηκαν από τις επιμέρους καταδικαστικές αποφάσεις πριν από την έκδοση της απόφασης περί συνολικής ποινής αφαιρούνται από την τελευταία, οπότε μόνον εφόσον έχει αποτιθεί αυτή, και μάλιστα από την αμέσως επομένη ημέρα, αρχίζει να τρέχει ο χρόνος της προσωρινής κράτησης. – Ο χρόνος έκτισης της ποινής φυλάκισης που μετετράπη σε χρηματική, αλλά ο καταδικασθείς δεν κατέβαλε τις χρηματικές δόσεις μετατροπής κατ’ άρ. 82 παρ. 4 ΠΚ, δεν αποτελεί χρόνο προσωρινής κράτησης και δεν μπορεί να συμψηφισθεί με τυχόν επιβληθησόμενη σε αυτόν νέα ποινή. – Αναιρείται λόγω εσφαλμένης εφαρμογής των άρ. 82 παρ. 4 ΠΚ και 3 παρ. 10 του Ν. 2408/1996 η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία έγιναν δεκτές οι αντιρρήσεις του αναιρεσείοντος κατά της κράτησής του, διότι κρίθηκε εσφαλμένως ότι ο χρόνος που κρατήθηκε ο αιτών στην φυλακή σε εκτέλεση συγχωνευτικής απόφασης που μετετράπη σε χρηματική και καθορίσθηκε σε δόσεις, έπρεπε να προσμετρηθεί στον χρόνο της προσωρινής του κράτησης, παρά το ότι ο αιτών δεν κατέβαλε καμία δόση, γι’ αυτό και αναφυλακίσθηκε.

Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2012, 605.