Πού αποσκοπούν οι διατάξεις περί ποινικοποιήσεως της διενέργειας τυχηρών παιγνίων. – Η διενέργεια ψυχαγωγικών παιγνίων δεν απαγορεύεται, ακόμη κι αν λαμβάνει χώρα σε καταστήματα διαδικτύου, μέσω του διαδικτύου, εφόσον δεν προκύπτει οικονομικό όφελος οποιασδήποτε μορφής υπέρ των παικτών, οποιουδήποτε τρίτου ή της επιχείρησης που προσφέρει υπηρεσίες διαδικτύου, εκ μόνης της διενέργειας των παιγνίων. – Έννοια “τυχηρών παιγνίων”. – Εναντίον τίνος στρέφονται οι ποινικές κυρώσεις για παράβαση του νόμου περί τυχηρών παιγνίων. – Παρά την έκδοση απόφασης από το ΔΕΚ περί αντίθεσης των διατάξεων του Ν. 3037/2002 με το κοινοτικό δίκαιο (αναφορικά με την απαγόρευση εγκατάστασης και λειτουργίας όλων των ηλεκτρικών, ηλεκτρομηχανικών και ηλεκτρονικών παιγνίων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών για Η/Υ, σε κάθε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο, εκτός των καζίνο), είναι δυνατή η καταδίκη των προσώπων που επέτρεψαν την διενέργεια των τυχηρών παιγνίων με μηχανήματα. – Η κατάργηση των διατάξεων των άρ. 1, 2, 3 εδ. α΄ και β΄, 4, 5, 6, 7 παρ. 2, 8 και 9 του Ν. 3037/2002 με το άρ. 54 παρ. 16 του Ν. 4002/2011 ουδόλως σημαίνει ότι η διενέργεια τυχηρών παιγνίων μέσω των ηλεκτρονικών υπολογιστών έπαψε να είναι αξιόποινη, αφού αναβιώνει η εφαρμογή των άρ. 4 και 7 παρ. 1 του β.δ. 29/1971. – Έννοια της “αρχής της αναδρομικότητας του επιεικέστερου νόμου”. – Όταν μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη καταργηθεί ο νόμος που εφαρμόσθηκε, αλλά η πράξη επικαλυπτόταν από άλλες διατάξεις, που συνέρρεαν και δεν εφαρμόσθηκαν λόγω απορρόφησης, επέρχεται αναβίωσή τους, εφόσον εξακολουθούν να ισχύουν. – Άνευ υπερβάσεως εξουσίας καταδικάσθηκε για παράβαση των άρ. 1 εδ. δ΄, 2 παρ. 1 και 4 παρ. 1 του Ν. 3037/2002 ο κατηγορούμενος, αφού, παρά την κατάργησή τους, η πράξη του ήταν αξιόποινη δυνάμει των άρ. 4 και 7 παρ. 1 του β.δ. 29/1971.

Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2012, 608.