Η λήψη υπόψιν και η αποδεικτική αξιοποίηση εις βάρος του μετέπειτα κατηγορουμένου της μαρτυρικής κατάθεσης την οποία αυτός έδωσε κατά την διάρκεια της προκαταρκτικής εξέτασης ή της αυτεπάγγελτης προανάκρισης, και πριν ακόμα αποκτήσει ρητώς την ιδιότητα του κατηγορουμένου, επάγεται την απόλυτη ακυρότητα του άρ. 171 αριθμ. 1 στοιχ. δ΄ ΚΠΔ, ως αφορώσα την υπεράσπισή του, και ειδικότερα το δικαίωμα σιωπής και μη αυτοενοχοποίησής του, που αποτελούν ειδικότερη έκφραση του κατ’ άρ. 6 της ΕΣΔΑ δικαιώματος για δίκαιη δίκη. – Σε ποιες διατάξεις ερείδεται η αρχή της μη αυτοενοχοποίησης του κατηγορουμένου· δεν συνιστά παραβίαση της ως άνω αρχής η αξιοποίηση του υπομνήματος εγγράφων εξηγήσεων που ο κατηγορούμενος υπέβαλε κατά την διάρκεια της προανακριτικής εξέτασης, αφού το εν λόγω υπόμνημα υποβάλλεται με την θέληση του κατηγορουμένου και προς υπεράσπισίν του, χωρίς αυτός να εξαναγκάζεται προς τούτο. – Δεν επήλθε απόλυτη ακυρότητα εκ της αποδεικτικής αξιοποίησης εις βάρος του κατηγορουμένου του υποβληθέντος υπ’ αυτού, κατά την διάρκεια της προκαταρκτικής εξέτασης, υπομνήματος εγγράφων εξηγήσεων.

Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2012, 252, με παρατηρήσεις Ι. Μοροζίνη.