Ποιος ο σκοπός της διατάξεως του άρ. 7 του Ν. 2928/2001, με την οποία καθιερώνεται αποκλειστική αρμοδιότητα του συμβουλίου εφετών προς αμετάκλητη περάτωση της κυρίας ανακρίσεως επί των αδικημάτων των άρ. 187 και 187Α ΠΚ, και σε ποιες περιπτώσεις εκτείνεται η εν λόγω αρμοδιότητα. – Αναγκαία στοιχεία για την θεμελίωση του αδικήματος της συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης (σύμφωνα και με την εισηγητική έκθεση επί του σχεδίου νόμου του μετέπειτα Ν. 2928/2001) είναι αντικειμενικώς μεν η ύπαρξη μιας δομημένης και με διαρκή δράση ομάδας τουλάχιστον τριών προσώπων, υποκειμενικώς δε ο σκοπός διάπραξης περισσότερων εκ των κακουργημάτων του άρ. 187 παρ. 1 ΠΚ. – Έννοια “δομημένης ομάδας”. – Διάκριση της εγκληματικής οργάνωσης από την συμμορία, βάσει των ανωτέρω αντικειμενικών στοιχείων, και ιδίως ενόψει του πραγματοπαγούς χαρακτήρα της πρώτης έναντι της προσωποπαγούς φύσεως της δεύτερης. – Στοιχεία της κατ’ άρ. 323Α ΠΚ εμπορίας ανθρώπων και εννοιολογική διευκρίνιση των όρων της διάταξης. – Στοιχεία υπεξαγωγής εγγράφων. – Παραπέμπονται για την πράξη της συγκρότησης από κοινού και ένταξης σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα με σκοπό την διάπραξη του κακουργήματος της εμπορίας ανθρώπων, καθώς και για την πράξη της από κοινού, κατ’ επάγγελμα και κατά συρροή εμπορίας ανθρώπων οι πέντε κατηγορούμενοι, οι οποίοι (ο μεν πρώτος ως αρχηγός της ομάδος, ο δε τρίτος ως ιεραρχικά επόμενος και οι λοιποί ως ασκούντες καθήκοντα ανευρέσεως, μεταφοράς και ελέγχου των θυμάτων) οργάνωσαν δίκτυο μεταφοράς Ρουμάνων εργατών στην Ελλάδα και διοχετεύσεώς τους στην “μαύρη εργασία”, με σκοπό τον πορισμό εισοδήματος διά της εκμεταλλεύσεως της εργασίας τους, ειδικότερα δε, υποσχόμενοι στους αλλοδαπούς ότι αυτοί θα απασχοληθούν στην συγκομιδή αγροτικών προϊόντων, με καλή αμοιβή και δωρεάν διαμονή σε αξιοπρεπή καταλύματα, τους έπεισαν να τους ακολουθήσουν στην χώρα μας, όπου όμως οι περίπου 100 παθόντες, μεταξύ αυτών και ανήλικοι, ευρέθησαν αντιμέτωποι με άθλιες συνθήκες διαβιώσεως και εργασίας, αφού ήσαν στοιβαγμένοι σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο χωρίς καν τις στοιχειώδεις παροχές (π.χ. πόσιμο νερό, τζάμια και παράθυρα, μπάνιο), υποχρεώνονταν δε να εργάζονται ανασφάλιστοι, επί πολλές ώρες και με δυσανάλογα χαμηλή αμοιβή (την οποία μάλιστα δεν έπαιρναν στα χέρια τους αλλά εισέπραττε για λογαριασμό τους κάποιο από τα μέλη της οργάνωσης), ενώ οποιαδήποτε προσπάθεια διαμαρτυρίας ή αντίδρασης εκ μέρους τους αντιμετωπιζόταν με απειλές, χρήση βίας, καθώς και με την απόκρυψη των ταξιδιωτικών τους εγγράφων, επιπλέον δε οι κατηγορούμενοι φέρονται να προέβησαν στις παραπάνω πράξεις με σκοπό τον πορισμό εισοδήματος, δεδομένων τόσο της επανειλημμένης τέλεσης όσο και της υποδομής που είχαν διαμορφώσει (εγκαταστάσεις διαμονής, λεωφορεία για την μεταφορά των εργατών στον χώρο εργασίας). – Παραπέμπεται για την πράξη της υπεξαγωγής εγγράφων ο πέμπτος κατηγορούμενος, ιδιοκτήτης τουριστικού γραφείου, ο οποίος κατακρατούσε τα ταξιδιωτικά έγγραφα (διαβατήρια και ταυτότητες) πολλών εκ των Ρουμάνων εργατών, προκειμένου να εμποδίσει την επιστροφή τους στην πατρίδα τους. – Διατηρούνται σε ισχύ τόσο οι επιβληθέντες στους τέσσερεις πρώτους κατηγορουμένους περιοριστικοί όροι της απαγόρευσης εξόδου από την Χώρα και της περιοδικής εμφανίσεως στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας τους, όσο και το εκδοθέν εις βάρος τού φυγόδικου πέμπτου κατηγορουμένου ένταλμα συλλήψεως.

Το ως άνω βούλευμα δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2012, 57, με εισαγγελική πρόταση Γ. Μπισμπίκη.