Νομική φύση και στοιχεία του κατ’ άρ. 88 παρ. 1 του Ν. 3386/2005 αδικήματος της παράνομης μεταφοράς, προώθησης στο εσωτερικό της χώρας κ.λπ. υπηκόων τρίτων χωρών. – Απλός συνεργός της πράξεως της μεταφοράς από το εξωτερικό στην Ελλάδα, της προωθήσεως από τα σημεία εισόδου, τα εξωτερικά ή εσωτερικά σύνορα προς την Ελληνική Επικράτεια και, αντιστρόφως, προς το έδαφος κράτους-μέλους της Ε.Ε. ή τρίτης χώρας, της διευκολύνσεως ή προωθήσεως αλλοδαπών χωρίς δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, είναι όποιος με θετική ή αποθετική ενέργεια παρέχει εκ προθέσεως στον αυτουργό, πριν από την τέλεση ή κατά την τέλεση της πράξεως, οποιαδήποτε υλική ή ψυχική μη άμεση συνδρομή συντελώντας στην τέλεση της πράξεως από τον αυτουργό. – Ο δόλος του απλού συνεργού συνίσταται στην γνώση του για την τέλεση από τον αυτουργό της επίμαχης άδικης πράξης, με την βούληση να συμβάλει σε αυτή με υλική ή ψυχική συνδρομή. – Πότε η καταδικαστική απόφαση είναι ειδικά και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη. – Δεν απαιτείται (κατ’ αρχήν) ιδιαίτερη αιτιολόγηση του δόλου, αφού αυτός ενυπάρχει στην θέληση παραγωγής των περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και προκύπτει από τις ειδικότερες συνθήκες τελέσεώς του, διαλαμβάνεται δε περί αυτού αιτιολογία στην κύρια αιτιολογία για την ενοχή. – Για την πληρότητα της αιτιολογίας αρκεί ο κατ’ είδος προσδιορισμός των αποδεικτικών μέσων, εφόσον προκύπτει ότι αυτά ελήφθησαν υπόψιν, ενώ επιπλέον είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, τα οποία αποτελούν ενιαίο σύνολο. – Η ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία είναι αναγκαία και επί των προταθέντων από τον κατηγορούμενο ή τον συνήγορό του αυτοτελών ισχυρισμών. – Έννοια “αυτοτελούς ισχυρισμού”· συνιστά τέτοιον και ο ισχυρισμός περί αναγνωρίσεως της συνδρομής στο πρόσωπο του κατηγορουμένου κάποιας ελαφρυντικής περίστασης. – Δεν απαιτείται απάντηση, και δη αιτιολογημένη, επί απορρίψεως απαραδέκτως προβληθέντων ή αρνητικών της κατηγορίας ισχυρισμών. – Πότε υπάρχει εσφαλμένη ερμηνεία και πότε εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως· έννοια “εκ πλαγίου παραβίασης”. – Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε α) για παράβαση του άρ. 88 παρ. 1 εδ. α΄ του Ν. 3386/2005 ο κατηγορούμενος (οδηγός αυτοκινούμενου τροχόσπιτου), ο οποίος επιβίβασε στο όχημά του επτά αλλοδαπούς υπηκόους τρίτης χώρας, στερούμενους ταξιδιωτικών εγγράφων, κρύβοντάς τους σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους εντός του οχήματος, με σκοπό να τους μεταφέρει-προωθήσει προς άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πλοίο, και β) για απλή συνέργεια στην πράξη του πρώτου κατηγορουμένου η αναιρεσείουσα, η οποία, καίτοι γνώριζε την πράξη του φυσικού αυτουργού, δέχθηκε να παρίσταται αδιαμαρτύρητα ως συνεπιβαίνουσα στο αυτοκίνητο-τροχόσπιτο στην θέση του συνοδηγού, μαζί με το ανήλικο τέκνο της, παρέχοντας με τον τρόπο αυτό ψυχική ενθάρρυνση στον φυσικό αυτουργό. – Ορθώς απερρίφθησαν (σιωπηρώς) οι ισχυρισμοί της κατηγορουμένης, συνιστάμενοι στο ότι α) δεν υπήρξε παράνομη μεταφορά αναφορικά με τρεις από τους επτά λαθρομετανάστες, ένεκα της, προγενέστερης της πράξεως, εκδόσεως αποφάσεων διοικητικών πρωτοδικείων, με τις οποίες ήρθη η επιβληθείσα σε αυτούς κράτηση και ορίσθηκε προθεσμία για να αναχωρήσουν από την Ελλάδα, αφού τα εν λόγω γεγονότα σχετίζονται με την διαδικασία της διοικητικής απελάσεως των αλλοδαπών, χωρίς να ασκούν επιρροή στην στοιχειοθέτηση του κατ’ άρ. 88 παρ. 1 του Ν. 3386/2005 αδικήματος, και β) συνέτρεχε στο πρόσωπό της η κατ’ άρ. 84 παρ. 2 στοιχ. ε΄ ΠΚ ελαφρυντική περίσταση, λόγω της αόριστης προβολής της ως άνω διατάξεως, χωρίς την επίκληση συγκεκριμένων πραγματικών περιστατικών.