Οι εξεταστικές επιτροπές της Βουλής δύνανται μεν, βάσει του Κανονισμού αυτής, να καλούν και να εξετάζουν μάρτυρες, υπό τους όρους όμως και τις διατυπώσεις που προβλέπονται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. – Από ποιες διατάξεις του εσωτερικού και του διεθνούς δικαίου προκύπτει η απαγόρευση αυτοεπιβάρυνσης, διά της εξετάσεώς του ως μάρτυρος, προσώπου που έχει κληθεί προς παροχήν εξηγήσεων στην προκαταρκτική εξέταση. – Κατά παγία νομολογία του ΕΔΔΑ, με την οποία έχει εναρμονισθεί και η νομολογία της Ολομελείας του Αρείου Πάγου, των εκ του άρ. 6 της ΕΣΔΑ δικαιωμάτων απολαύει όχι μόνον εκείνος που έχει ρητώς αποκτήσει την ιδιότητα του κατηγορουμένου, αλλά και κάθε πρόσωπο η ποινική ευθύνη του οποίου διερευνάται, και δη στο πλαίσιο οποιασδήποτε διαδικασίας και όχι αποκλειστικώς της υπό στενή εννοία ποινικής. – Δεν πρέπει να γίνει κατηγορία για την πράξη της αρνήσεως μαρτυρίας κατά των δύο κατηγορουμένων, ιερομονάχων της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου που είχαν διατελέσει νόμιμοι εκπρόσωποι αυτής, οι οποίοι αρνήθηκαν να εξετασθούν ως μάρτυρες από την εξεταστική επιτροπή της Βουλής, την συσταθείσα με σκοπό την διερεύνηση του συνόλου της υποθέσεως της ως άνω Μονής, αφού η εν λόγω άρνηση, ως ερειδόμενη στο δικαίωμα σιωπής και μη αυτοεπιβάρυνσής τους, ήταν καθ’ όλα νόμιμη, λαμβανομένου υπόψιν ότι οι κατηγορούμενοι είχαν αποκτήσει ουσιαστικά την ιδιότητα του “υπόπτου” κατά την διενεργηθείσα τόσο από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου όσο και από την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών προκαταρκτική εξέταση (έστω και αν τυπικά είχαν κληθεί προς παροχή εξηγήσεων μόνο κατά την πρώτη), λόγω της ευρείας δημοσιότητας της σχετικής υποθέσεως η οποία είχε λάβει διαστάσεις σκανδάλου, με πρωταγωνιστές τους ίδιους.

Το ως άνω βούλευμα δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2011, 620, με εισαγγελική πρόταση Δ. Πιέρρου και παρατηρήσεις Όλγας Τσόλκα.