Στοιχεία κλοπής. – Η αφαίρεση απαιτείται να έγινε αυτογνωμόνως και χωρίς την συγκατάθεση του δικαιούχου του πράγματος. – Τι δύναται να είναι αντικείμενο ιδιοποίησης. – Η αξία του αντικειμένου της κλοπής δεν αποτελεί στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος ούτε απαιτείται ειδικότερος προσδιορισμός της, εκτός αν η πράξη έχει χαρακτηρισθεί ως κλοπή αντικειμένου ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας ή αν υποβληθεί στο δικαστήριο της ουσίας αυτοτελής ισχυρισμός ότι το αντικείμενο της κλοπής είναι ευτελούς αξίας. – Η αιτιολογία πρέπει να επεκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς που προβάλλονται από τον κατηγορούμενο ή τον συνήγορό του. – Έννοια “αυτοτελών ισχυρισμών”. – Για την πληρότητα της αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, αρκεί δε ο κατ’ είδος προσδιορισμός των αποδεικτικών μέσων. – Δεν αποτελούν λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολογήσεως κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών στοιχείων. – Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε για κλοπή ο κατηγορούμενος αρχισμηνίας, ο οποίος κατά την διάρκεια της εξάμηνης διαθεσιμότητάς του αφαίρεσε από γραφείο εταιρείας διάφορα έγγραφα, αφού αφενός μεν η μη δυνατότητα διάθεσης των κλοπιμαίων και η ανυπαρξία θέλησης προς διάθεση δεν ασκούν έννομη επιρροή στην (μη) στοιχειοθέτηση της κλοπής, αφετέρου δε αιτιολογημένως απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί του κατηγορουμένου ότι α) τα κλαπέντα έγγραφα ήσαν ευτελούς αξίας, β) λόγω του χαρακτήρα της κλοπής ως ευτελούς αξίας έπρεπε να κηρυχθεί απαράδεκτη η κατ’ αυτού ασκηθείσα ποινική δίωξη, επειδή αυτή διώκεται κατ’ έγκλησιν, και γ) έπρεπε να παύσει οριστικά η επίμαχη ποινική δίωξη, κατ’ άρ. 31 του Ν. 3346/2005, δεδομένου ότι μεταξύ των κλαπέντων έγγραφων περιλαμβάνονταν τιμολόγια, αποδείξεις καταβολής χρημάτων και έγγραφα σχετικά με το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, τα οποία κατά την κρατούσα στις συναλλαγές αντίληψη και τους κανόνες της κοινής πείρας ήσαν σημαντικής αξίας.

Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2011, 605, με παρατηρήσεις Κ. Βαθιώτη.