Γίνεται τυπικώς δεκτή η (ασκηθείσα διά του εισαγγελέως πλημμελειοδικών) έφεση του εισαγγελέως εφετών, κατά βουλεύματος του συμβουλίου πλημμελειοδικών, αφού αυτή ασκήθηκε παραδεκτώς, εμπροθέσμως, νομοτύπως και με την αναφορά σαφούς, ορισμένου και νομίμου λόγου ασκήσεως. – Κατά το διάστημα που μεσολαβεί από την περάτωση της κυρίας ανακρίσεως μέχρι την υποβολή της υπόθεσης στον εισαγγελέα εφετών, και ενόσω αυτή εκκρεμεί εις χείρας του εισαγγελέως πλημμελειοδικών, αρμόδιο προς επίλυσιν ζητημάτων αναφορικά με την προσωρινή κράτηση, στις περιπτώσεις όπου ορίζεται ειδικός τρόπος παραπομπής της υπόθεσης στο ακροατήριο, όπως σε εκείνες του Ν. 663/1977, είναι, κατά μία άποψη, το συμβούλιο εφετών, κατ’ άλλη δε (και ορθότερη) άποψη, το συμβούλιο πλημμελειοδικών. – Η τελευταία λύση επιρρωνύεται και από την γενικότερη παραδοχή ότι τα ιδιαιτέρως επείγοντα θέματα της προσωρινής κράτησης επιλύονται από το συμβούλιο του δικαστηρίου στο οποίο βρίσκεται η δικογραφία καθ’ ον χρόνον ανακύπτουν αυτά, παραδοχή που ακολουθείται από την νομολογία, αλλά υπαγορεύεται και από το πνεύμα των διατάξεων του ΚΠΔ, εφαρμοζομένων συνδυαστικώς (άρ. 287, 291, 307, 308, 315 ΚΠΔ). – Γίνεται (και) κατ’ ουσίαν δεκτή η ως άνω εισαγγελική έφεση κατά του βουλεύματος με το οποίο το συμβούλιο πλημμελειοδικών κήρυξε εαυτό αναρμόδιο για να αποφανθεί επί της αιτήσεως της κατηγορουμένης σχετικά με την άρση ή αντικατάσταση της προσωρινής της κράτησης, αφού η εν λόγω αίτηση υπεβλήθη μετά την περάτωση της κυρίας ανακρίσεως αλλά πάντως πριν από την υποβολή της δικογραφίας στον εισαγγελέα εφετών, ακολούθως δε αρμόδιο να κρίνει επ’ αυτής είναι, σύμφωνα με τα ανωτέρω, το συμβούλιο των πλημμελειοδικών.

Το ως άνω βούλευμα δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2011, 464, με εισαγγελική πρόταση Λ. Σοφουλάκη.