Είναι αναγκαία η αναφορά συγκεκριμένου λόγου στην δήλωση ασκήσεως του ενδίκου μέσου της εφέσεως. – Η αιτιολογία της εισαγγελικής εφέσεως κατ’ αθωωτικής αποφάσεως αποτελεί πλέον (ήτοι μετά την προσθήκη παραγράφου 3 στο άρ. 486 ΚΠΔ με το άρ. 2 παρ. 19 του Ν. 2408/1996) πρόσθετο τυπικό όρο του κύρους αυτής· πότε συντρέχει η απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία σε μια τέτοια περίπτωση. – Η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων συνιστά μεν λόγο εφέσεως, πρέπει όμως να προσδιορίζονται τα συγκεκριμένα αποδεικτικά μέσα που ελήφθησαν υπόψιν από το δικαστήριο, καθώς και οι συγκεκριμένες πλημμέλειες της απόφασης ως προς την εκτίμηση αυτών των αποδείξεων, και άρα δεν μπορεί να γίνει λόγος για εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, ως προς τα οποία δεν προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης ότι προσκομίσθηκαν και αναγνώσθηκαν, ώστε να ληφθούν υπόψιν από το δικαστήριο. – Συνιστά περίπτωση θετικής υπερβάσεως εξουσίας η αποδοχή αναιτιολόγητης εισαγγελικής εφέσεως κατ’ αθωωτικής αποφάσεως. – Αναιρείται λόγω υπερβάσεως εξουσίας η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία έγινε δεκτή η εισαγγελική έφεση κατά της αθωωτικής για την πράξη του βιασμού αποφάσεως, εν συνεχεία δε εκδικάσθηκε κατ’ ουσίαν η υπόθεση και καταδικάσθηκε ο κατηγορούμενος, και ήδη αναιρεσείων, για την πράξη της καταχρήσεως σε ασέλγεια (κατ’ επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας), διότι, για να σχηματίσει την κρίση του περί της εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων, η οποία προβλήθηκε ως λόγος εφέσεως, ο Εισαγγελεύς έλαβε υπόψιν του μη αναγνωσθέντα επ’ ακροατηρίω αποδεικτικά μέσα, ειδικότερα δε ιατρικές γνωματεύσεις από τις οποίες προέκυπτε η, συνεπεία ψυχωσικής διαταραχής, μηδενική ικανότητα της παθούσης να αντισταθεί στην εξώγαμη συνουσία με τον αναιρεσείοντα, στοιχείο που κατέστησε άνευ της δέουσας αιτιολογίας την ασκηθείσα υπ’ αυτού έφεση. – Παραμένει σε ισχύ η απόφαση με την οποία αθωώθηκε ο αναιρεσείων, διότι, ελλείψει εγκύρου εφέσεως, δεν υφίσταται στάδιο ουσιαστικής έρευνας της υπόθεσης.

Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2011, 180.