Η προσωρινή διαταγή εκτελείται αμέσως. – Απορρίπτεται ο περί εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής του άρ. 232α ΠΚ λόγος αναιρέσεως, αφού δεν απαιτείται επίδοση επιταγής ή πάροδος οποιασδήποτε προθεσμίας για να εκτελεσθούν όσα αναφέρονται στην προσωρινή διαταγή. – Η εξουσία του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου προς εκδίκαση εφέσεως στηρίζεται αποκλειστικώς και μόνο στο γεγονός ότι η υπόθεση εισήχθη πρωτοδίκως στο κατά την εισαγωγή της αρμόδιο δικαστήριο, η έφεση κατά των αποφάσεων του οποίου υπάγεται σ’ αυτό, και δεν επηρεάζεται από το ότι είτε ο κατηγορούμενος απέκτησε μεταγενεστέρως (κατά νομοθετικό χαρακτηρισμό ή επαγγελματική εξέλιξη) ορισμένη ιδιότητα, είτε η πράξη χαρακτηρίσθηκε από τον νομοθέτη διαφορετικά. – Άνευ υπερβάσεως εξουσίας εκδικάσθηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο έφεση κατά καταδικαστικής αποφάσεως, για παραβίαση προσωρινής διαταγής, εκδοθείσας από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο, αφού αρμοδίως εισήχθη η υπόθεση στο πρωτόδικο δικαστήριο, χωρίς να ασκεί επιρροή η μετέπειτα τροποποίηση του άρ. 232α ΠΚ με το άρ. 23 παρ. 2 του Ν. 3719/2008, οπότε μεταβλήθηκε πλέον (ένεκα της αλλαγής του πλαισίου ποινής του αδικήματος του άρ. 232α ΠΚ) η καθ’ ύλην αρμοδιότητα του δικαστηρίου, επειδή η πράξη εκδικάζεται σε πρώτο βαθμό από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο και σε δεύτερο από το Τριμελές Εφετείο.

Η ως άνω απόφαση δημοσιεύεται σε ΠοινΧρ 2011, 21.